Twierdzenie Vitalego o pokryciu

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Vitalego o pokryciu – noszące nazwisko Giuseppe Vitalego jedno z dwóch podstawowych twierdzeń o pokryciu (obok twierdzenia Besicovitcha) pomocne przy badaniu własności miary Lebesgue’a na przestrzeniach euklidesowych; z geometrycznego punktu widzenia daje pokrycie kulami powiększonymi w stosunku do wyjściowych, dzięki czemu jest z nich łatwiejsze w zrozumieniu i zastosowaniu.

Twierdzenie umożliwia mierzenie i teoretyczne „wypełnienie” dowolnego zbioru otwartego przeliczalnie wieloma rozłącznymi kulami domkniętymi o ograniczonym promieniu (z wykorzystaniem miary Lebesgue’a, twierdzenie Besicovitcha umożliwia podobną operację dla ogólniejszych miar Radona); jest także pomocne jako środek dowodowy dla nierówności dla operatora Hardy’ego-Littlewooda.

Sformułowanie „(pod)rodzina kul rozłącznych” oznacza, że rozłączne są dowolne dwie kule w danej (pod)rodzinie; innymi słowy rozpatrywane kule są zbiorami parami rozłącznymi.

Twierdzenie

Na górze: rodzina kul; zielone kule tworzą rozłączną podrodzinę.
Na dole: podrodzina kul o trzykrotnie większych promieniach pokrywa wszystkie kule.

Szablon:Zobacz też Niech B=B(x,r) oznacza kulę domkniętą w n, zaś B^=B(x,5r) oznacza współśrodkową kulę domkniętą o promieniu pięciokrotnie większym od promienia B. Rodzinę kul domkniętych w n nazywa się pokryciem zbioru ARn, jeżeli

ABB.
Teza

Niech oznacza dowolną rodzinę niezdegenerowanych kul domkniętych w n, przy czym

sup{diamB:B}<+.

Wówczas istnieje rodzina przeliczalna 𝒢 rozłącznych kul w , dla której

BBB𝒢B^.

Dowód

Oznaczenia
Niech D:=sup{diamB:B}. Ponadto
j:={B:D2j<diamBD2j1}(j=1,2,).
Zbiór 𝒢jj będzie określony indukcyjnie jak następuje:
  • niech 𝒢1 będzie maksymalną rodziną rozłączną kul w 1;
  • zakładając, że 𝒢1,,𝒢k1 są już wskazane, rodzina 𝒢k będzie dana jako dowolna maksymalna podrodzina rozłączna
    {Bk:BB=  dla wszystkich  Bj=1k1𝒢j}.
Wreszcie
𝒢:=j=1Gj,
przy czym jest ona rodziną kul rozłącznych oraz 𝒢.

Przy podanych definicjach wystarczy wykazać następujące

Stwierdzenie
Dla każdej kuli B istnieje kula B, dla której BB= oraz BB^.
Dowód
Niech B będzie ustalony. Istnieje wtedy wskaźnik j, dla którego Bj. Z maksymalności 𝒢j istnieje kula Bk=1j𝒢k, dla której BB=. Jednakże diamBD2j oraz diamBD2j1; stąd zaś diamB2diamB. Zatem BB^.
Uwagi
  • Stała 5 w definicji B^ nie jest optymalna. Jeśli przy definiowaniu zamiast 2j użyto by cj, dla c>1, to wartość 5 można by zastąpić przez 1+2c. Każda stała ściśle większa od 3 daje poprawne sformułowanie twierdzenia.
  • W najogólniejszym przypadku przestrzeni metrycznych wybór maksymalnej podrodziny rozłącznej wymaga lematu Kuratowskiego-Zorna.
  • Nie istnieje systematyczny sposób kontrolowania μ(B^) za pomocą μ(B) w przypadku, gdy μ jest ogólną miarą Radona na n. Przez to twierdzenie Vitalego o pokryciu nie jest aż tak pomocne przy badaniu tego rodzaju miar; twierdzenie Besicovitcha jest twierdzeniem o pokryciu, które nie wymaga powiększania kul za cenę ich rozłączności (przy zachowaniu kontroli nad stopniem ich nakładania).
  • Założenie o ograniczeniu średnicy (promienia) kuli jest niezbędne: w przypadku rodziny wszystkich kul o środku w początku n dowolna rozłączna podrodzina składa się wyłącznie z jednej kuli B, jednakże B^ nie zawiera wszystkich kul tej rodziny.

Literatura

  • Szablon:Cytuj pismo („O grupach punktów i o funkcjach zmiennych rzeczywistych”, zawiera pierwszy dowód twierdzenia Vitalego o pokryciu).

Linki zewnętrzne