Twierdzenie Gliwienki-Cantellego

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Gliwienki-Cantellego – twierdzenie rachunku prawdopodobieństwa opisujące asymptotyczne zachowanie dystrybuanty empirycznej w miarę wzrostu liczebności próby losowej[1]. Zgodnie z tym twierdzeniem dystrybuanta empiryczna zbiega jednostajnie do prawdziwej dystrybuanty prawie na pewno (p.n.). Twierdzenie Gliwienki-Cantellego nazywane jest podstawowym twierdzeniem statystyki matematycznej[2].

Dystrybuanta empiryczna

Dla niezależnych rzeczywistych zmiennych losowych X1,X2, o jednakowym rozkładzie określonym dystrybuantą F(x), dystrybuanta empiryczna X1,,Xn zdefiniowana jest następująco: Szablon:Wzór

gdzie IC oznacza funkcję charakterystyczną (indykator) zbioru C.

Twierdzenie

Niech

Dn=sup<x<|Fn(x)F(x)|.

Jeżeli próba X1,,Xn pochodzi z rozkładu o dystrybuancie F, to Dn0 z prawdopodobieństwem 1, gdy n

Dowód[2]

Dla ułatwienia rozważmy ciągłą zmienną losową X. Ustalmy =x0<x1<<xm1<xm=, aby F(xj)F(xj1)=1m dlaj=1,,m. Teraz dla każdego x istnieje j{1,,m}, takie że x[xj1,xj].

Fn(x)F(x)Fn(xj)F(xj1)=Fn(xj)F(xj)+1m,Fn(x)F(x)Fn(xj1)F(xj)=Fn(xj1)F(xj1)1m.

Stąd

FnF=supx|Fn(x)F(x)|maxj{1,,m}|Fn(xj)F(xj)|+1m.

Ponieważ na podstawie mocnego prawa wielkich liczb maxj{1,,m}|Fn(xj)F(xj)|0 p.n., możemy zapewnić, że dla dowolnego dodatniego ε i dowolnej liczby całkowitej m, takiej że 1/m<ε, można znaleźć N taką że dla każdego nN, mamy maxj{1,,m}|Fn(xj)F(xj)|ε1/m p.n. W powiązaniu z powyższym rezultatem, oznacza to dalej, że FnFε p.n., co było do okazania.

Przypisy

Szablon:Przypisy