Test t Welcha

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Test t Welchatest statystyczny równości wartości oczekiwanych w dwóch populacjach. Jest uogólnieniem testu t Studenta na populacje o różnych wariancjach. Stanowi przybliżone rozwiązanie problemu Behrensa-Fishera. Nazwa testu pochodzi od nazwiska jego twórcy Bernarda Lewisa Welcha.

Wzory na t, ν

Test t Welcha stosuje następującą statystykę t:

t=X1X2s12N1+s22N2,

gdzie:

  • Xi – średnia w i-tej próbie,
  • si2 – wariancja w i-tej próbie,
  • Ni – liczność i-tej próby.

Liczba stopni swobody ν związana z tą estymatą wariancji jest przybliżana za pomocą równania Welcha-Satterthwaite’a:

ν=(s12N1+s22N2)2s14N12ν1+s24N22ν2.

Wiąże się to z faktem, iż liczba stopni swobody związana z estymatą wariancji i-tej próby:

νi=Ni1.

Test statystyczny

Szablon:Wikiźródła Hipoteza zerowa zwykle zakłada równość dwóch średnich w dwóch populacjach (μ1=μ2), co jest równoznaczne stwierdzeniu, że różnica pomiędzy tymi średnimi wynosi zero. Hipoteza alternatywna może przyjąć formę dwustronną μ1μ2 lub formę jednostronną: lewostronną (μ1<μ2) lub prawostronną (μ1>μ2)[1]. Tak jak w innych podobnych testach, w zależności od formy hipotezy alternatywnej oraz przyjętego poziomu istotności α wyznacza się obszar krytyczny lub wartość p. Zakłada się, szczególnie w przypadku małych prób, że rozkłady w obu populacjach są w przybliżeniu normalne.

Po obliczeniu wartości t można, stosując rozkład t-Studenta o wyliczonej liczbie stopni swobody ν, sprawdzić, czy otrzymana statystyka znajduje się w obszarze krytycznym (lub czy wartość p jest niższa od założonego poziomu istotności) i odrzucić lub stwierdzić brak podstaw do odrzucenia hipotezy zerowej.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia