Test Craméra-von Misesa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Test Craméra-von Misesa – jeden z testów statystycznych zgodności rozkładu z zadanym rozkładem wzorcowym lub drugą próbą. Zwykle stosuje się go do sprawdzenia zgodności z rozkładem normalnym. Wynaleziony przez Haralda Craméra i Richarda von Mises, którzy zaproponowali go w latach 19281930.

Statystyka Craméra-von Misesa

Wersja dla jednej próby i rozkładu wzorcowego

W2=n+(Fn(x)F(x))2dF(x),

gdzie:

Fn(x)dystrybuanta empiryczna,
F(x)dystrybuanta rozkładu wzorcowego,
n – liczność próby.

Zwykle do obliczeń używany jest prostszy wzór:

W2=112n+i=1n(F(X(i))2i12n)2,

gdzie:

X(i)i-ta zaobserwowana wartość w próbie uporządkowanej rosnąco,
F(x) – dystrybuanta rozkładu wzorcowego,
n – liczność próby.

Wersja dla dwóch prób

Niech x1,x2,,xn i y1,y2,,ym będą obserwowanymi wartościami w pierwszej i drugiej próbie posortowane rosnąco. Niech r1,r2,,rn będą rangami obserwacji xi w połączonej próbie (X i Y rangowane razem) i niech s1,s2,,sm będą rangami obserwacji yi w połączonej próbie.

Wówczas

W2=Unm(n+m)4mn16(m+n),

gdzie:

U=ni=1n(rii)2+mj=1m(sjj)2.

Właściwości

Test ma lepsze właściwości niż test Kołmogorowa-Smirnowa, lecz jest stosunkowo nieczuły na odstępstwa od rozkładu w punktach dalekich od średniej („ogony” rozkładu). W celu eliminacji tej wady powstała jego modyfikacja, zwana testem Andersona-Darlinga.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne