Relacje Greena

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Relacje Greena – pięć relacji równoważności definiowanych na dowolnej półgrupie, związanych z pojęciem ideału głównego. Relacje te oznaczane są symbolami ,,𝒟,𝒥 i . Relacje , i 𝒥 to relacje generowania tego samego ideału, odpowiednio lewo-, prawo- i obustronnego. Relacja jest przecięciem i . Relacja 𝒟 to złożenie tych relacji. Relacje te zostały wprowadzone przez Jamesa A. Greena w 1951 roku.

Definicja

Niech S będzie półgrupą i a,bS. Przez S1=S{1} oznaczamy półgrupę S z jedynką dołączoną, jeśli jej wcześniej nie było.

Wtedy

  • abS1a=S1b (a i b generują ten sam lewostronny ideał główny);
  • abaS1=bS1 (a i b generują ten sam prawostronny ideał główny);
  • 𝒟==[1] (relacja 𝒟 jest złożeniem relacji i );
  • a𝒥bS1aS1=S1bS1 (a i b generują ten sam obustronny ideał główny);
  • =.

Okazuje się, że wszystkie z tych relacji są relacjami równoważności. (Jest to natychmiastowe w przypadku ,,𝒥 i . Przypadek 𝒟 jest nieco trudniejszy i dowód można znaleźć na przykład w [2] – zob. sekcję Bibliografia).

Oznaczenia

Niech aS i S niech będzie półgrupą. Wtedy oznaczamy:

  • La={xS|xa} jest klasą abstrakcji elementu a w relacji

i analogicznie:

  • Ra={xS|xa},
  • Da={xS|x𝒟a},
  • Ja={xS|x𝒥a} i
  • Ha={xS|xa}

są klasami abstracji elementu a odpowiednio w relacjach ,𝒟,𝒥 i .

Przykłady

  • W dowolnej grupie G mamy
    • ===𝒟=𝒥=G×G.
  • W nieskończonej półgrupie cyklicznej (,+) mamy
    • ===𝒟=𝒥={(x,x)|x},
  • Ten sam wzór jest prawdziwy dla półgrupy (,),
  • W pełnej półgrupie transformacji zbioru X oznaczanej symbolem 𝒯X mamy
    • ={(α,β)𝒯X×𝒯X|Xα=Xβ},[2]
    • ={(α,β)𝒯X×𝒯X|πα=πβ}, gdzie πϕ oznacza jądro ϕ dla dowolnego ϕ𝒯X,
    • 𝒟=𝒥={(α,β)𝒯X×𝒯X||Xα|=|Xβ|}.
  • Analogiczne wzory zachodzą dla półgrupy transformacji liniowych przestrzeni V oznaczanej symbolem 𝒯(V).
    • ={(A,B)𝒯(V)×𝒯(V)|VA=VB},
    • ={(A,B)𝒯(V)×𝒯(V)|kerA=kerB},
    • 𝒟=𝒥={(A,B)𝒯(V)×𝒯(V)|dimVA=dimVB}.

Częściowe porządki na zbiorach klas

Dla dowolnej półgrupy S istnieją naturalne porządki na S/,S/ i S/𝒥 zadane przez zawieranie ideałów odpowiadających klasom:

  • LaLbS1aS1b,
  • RaRbaS1bS1

oraz

  • JaJbS1aS1S1bS1.

Okazuje się, że zdefiniowane w ten sposób relacje są relacjami porządku.

Jeżeli S/,S/ lub S/𝒥 spełniają następujący warunek:

każdy niepusty podzbiór zawiera element minimalny,

to mówimy, że S spełnia odpowiednio minL,minR lub minJ. Jeżeli półgrupa spełnia zarówno minL, jak i minR, to zachodzi równość 𝒟=𝒥.

Własności

Zawierania

Dla każdej półgrupy zachodzą następujące zawierania:

  • 𝒟,
  • 𝒟,
  • 𝒟𝒥.

W pewnych szczególnych klasach półgrup zachodzi 𝒟=𝒥, jednak nie jest to prawdą w ogólności.

Lemat i twierdzenie Greena

Następujący fakt został pokazany przez A.J. Greena i znany jest jako lemat Greena.

Niech a,bS oraz ab. Niech s,sS1 będą takimi elementami, że as=b,bs=a (takie elementy istnieją, skoro ab). Wtedy odwzorowania xxs dla xLa oraz yys dla yLb są wzajemnie odwrotnymi bijekcjami odpowiednio z La na Lb i z Lb na La. Przekształcenia te zachowują -klasy argumentów.

Natychmiastowym wnioskiem z lematu Greena jest, że wszystkie -klasy są równoliczne. Z dualnej wersji lematu Greena wynika, że wszystkie -klasy są równoliczne. Z lematu Greena można również wyprowadzić równoliczność -klas zawartych w tej samej 𝒟-klasie.

Wnioskiem z lematu Greena jest też następujące twierdzenie Greena.

Jeżeli HS/ jest -klasą, to zachodzi jedna z dwóch możliwości:

  • Albo H2H= (czyli iloczyn dowolnych dwóch elementów H znajduje się poza H),
  • albo H2=H i H jest grupą.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  • [1] Clifford, Preston, The Algebraic Theory of Semigroups, Volume 1, 1961, American Mathematical Society.
  • [2] Howie, An Introduction to Semigroup Theory 1976, Academic Press.
  1. Ten napis jest poprawny, ponieważ relacje i są przemienne dla dowolnej półgrupy.
  2. Używana jest standardowa w teorii półgrup notacja, w której argumenty funkcji zapisywane są po lewej stronie symbolu funkcji.