Równanie Shockleya

Równania Shockleya na wykresach

Równanie Shockleya – równanie opisujące związek pomiędzy napięciem elektrycznym $U_D$ panującym na diodzie i płynącym przez diodę prądem elektrycznym. Wyprowadził je ok. 1950 roku pracujący w Bell Labs zespół fizyka Williama Shockleya w pracach poświęconych złączom p-n i technologii tranzystorów, uhonorowanych Noblem z fizyki w 1956.

$I=I_S\cdot (e^{\frac{U_D}{c}}-1),$

gdzie:

$I_S$ – prąd nasycenia złącza,

$c$ – stałe charakterystyczne dla konkretnej diody i temperatury pracy,

$e$ – podstawa logarytmu naturalnego.

Równanie Shockleya spotykane jest częściej w postaciSzablon:Fakt:

$I=I_S\cdot (\exp \left(\frac{qU}{kT}\right)-1),$

gdzie:

$U$ – napięcie polaryzacji złącza,

$q=1,6\cdot 10^{-19}$ [C] – ładunek elektronu,

$k=1,38\cdot 10^{-23}$ [J/K] – stała Boltzmanna,

$T$ [K] – temperatura,

$kT/q$ = 26 mV (dla $T$ = 300 K = 27 °C).

Aby uniknąć pomyłek (symbol $e$) używa się symbolu exp(·) na oznaczenie funkcji eksponencjalnej.