Papirus 39
Szablon:Wyróżnienie Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 39 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na III wiek, zawiera niewielkie fragmenty Ewangelii Jana[1][2]. Strony papirusu są numerowane. Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego tekstu Nowego Testamentu.
Opis
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Ewangelii Jana 8,14–22 (znaczna część karty uległa zniszczeniu). Oryginalny kodeks zawierał prawdopodobnie całą Ewangelię Jana, ponieważ na stronie recto fragmentu widnieje numer strony οδ (= 74). Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 26 na 16 cm (obecnie 25,6 na 8)Szablon:R.
Tekst pisany jest 1 kolumną na stronę, 25 linijek na stronęSzablon:R, litery są wielkie, pionowe[3] i pięknie kaligrafowane. Zdaniem Comforta rękopis sporządził profesjonalny skrybaSzablon:R.
Nomina sacra (imiona święte) zapisywane są skrótami: ΠΗΡ (Ojciec), ΠΡΑ (Ojca), ΙΗΣ (Jezus)Szablon:R.
Tekst
Tekst grecki rękopisu reprezentuje proto-aleksandryjską tradycję tekstualną[4]. Kurt Aland opisał go jako „tekst ścisły” i zaklasyfikował do kategorii I[1]. Według Grenfella i Hunta tekst jest pokrewny dla Kodeksu Watykańskiego. Ellwood Schofield ocenił, że jest całkowicie zgodny z Kodeksem Watykańskim. Potwierdził to Philip Comfort. Po odkryciu okazało się, że jest mu bliski pod względem tekstualnym[5]. Nie zawiera unikatowych, nie występujących w innych rękopisach wariantów tekstowych.
Historia
Odkrywcy fragmentu datowali go na IV wiekSzablon:R. C.H. Roberts oraz T.C. Skeat twierdzili, iż powstał w pierwszej połowie III wiekuSzablon:R. Aland datował go na III wiek i data ta jest podtrzymywana przez INTFSzablon:R. Comfort opowiedział się za pierwszą połową III wiekuSzablon:R. Przyjmuje się, że rękopis powstał w Egipcie[6].
Fragment odkryty został w Oksyrynchos przez Grenfella i Hunta, którzy opublikowali jego tekst w 1922 roku[7]. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos znajduje się na pozycji 1780. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 39[8]. W 1924 roku został przekazany do baptystycznego Crozer Theological Seminary (ze względu na finansowanie prac w Oksyrynchos). W 1980 Crozer Seminary zostało połączone z ekumenicznym Colgate Theological Seminary w Rochester[9]. Do roku 2003 przechowywany był w Ambrose Swasey Library (Inv. 8864) w Rochester[1]. 20 czerwca 2003 roku został sprzedany za 400 000 dolarów i jest to jak dotąd najwyższa cena, jaką zapłacono za chrześcijański tekst w publicznym przetargu[9]. W 2004 roku był wystawiany w wielu amerykańskich muzeach. Obecnie przechowywany jest w Nowym Jorku (Artists Right Society, Inc., 536 Broadway, 5th Floor)Szablon:R.
Rękopis badany był przez takich paleografów i krytyków tekstu, jak Ellwood M. Schofield[10], Guglielmo Cavallo, Philip Comfort i David Barett. Facsimile kodeksu publikowali Kenneth W. Clark[11] i Guglielmo Cavallo[12].
Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu. W 27 wydaniu Nestle-Alanda (NA27) został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności, co oznacza, że każdy jego wariant odbiegający od tekstu rezultatywnego jest odnotowywany w aparacie krytycznym[13].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Szablon:Cytuj książkę
- Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, s. 273–277.
- Szablon:Cytuj książkę
Linki zewnętrzne
- Szablon:Cytuj stronę
- Robert B. Waltz. NT Manuscripts: Papyri, Papyri 39 Encyclopedia of Textual Criticism (2007)
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj stronę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ P. Oxy. 15 1780 LDAB.
- ↑ Grenfell & A.S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri XV, 1922, s. 7–8.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ 9,0 9,1 Western & Oriental Manuscripts Sotheby’s.
- ↑ E.M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Louisville: Southern Baptist Theological Seminary, 1936, s. 273–277.
- ↑ Kenneth W. Clark, A Descriptive Catalogue of Greek New Testament Manuscripts in America. Chicago: The University of Chicago Press, 1937, s. 29.
- ↑ G. Cavallo, Ricerche sulla maiuscola biblica (1967) Firenze, pl. 27.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę