Papirus 111

Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 111 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${𝔓}^{111}$ – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii według Łukasza.

Opis

Zachował się tylko fragment jednej karty Ewangelii według Łukasza (17,11-13.22-23). Oryginalna karta miała rozmiary 12 na 22 cm. Tekst pisany jest w 21-22 linijkach na stronę. Rękopis sporządzony został przez skrybę wprawionego w pisaniu dokumentów.

Nomina sacra pisane są skrótami.

Tekst

Tekst fragmentu wykazuje całkowitą zgodność z Papirusem Bodmer XIV, jednego z najlepszych świadków tekstu aleksandryjskiego.

W Łk 17,12, przekazuje wariant απηντησαν (oni napotkali) – wspierany tylko przez Bodmer XIV. Pozostałe rękopisy mają υπηντησαν (oni spotkali).

Historia

Rękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 4495. Tekst rękopisu opublikował Walter E. H. Cockle w 1999 roku. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 111.

Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek. Zachodzi paleograficzne podobieństwo do P. Gissensis 40 (datowany na 215 rok). Comfort datuje go na I połowę III wieku.

Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27).

Obecnie przechowywany jest w Ashmolean Museum (P. Oxy. 4495) w Oksfordzie.

Zobacz też

• Lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

Bibliografia

• Cockle, Walter E. H. The Oxyrhynchus Papyri. Volume 45. London: Egypt Exploration Society, 1999. pp. 19–20.
• Elliott, J. K. (2000). „Seven Recently Published New Testament Fragments from Oxyrhynchus”. Novum Testamentum 42 (3): 211.
• Szablon:Cytuj książkę

Linki zewnętrzne

• P.Oxy.LXIV 4494 from Papyrology at Oxford's „POxy: Oxyrhynchus Online”