Niezmiennik

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Niezmiennik (inwariant) – cecha lub właściwość, która jest stała (nie zmienia się) w trakcie przekształceń, procesów przemiany itp.

Bardziej formalnie, jeśli klasa obiektów 𝔐 wyposażona jest w relację równoważności ρ, a 𝒩 jest dowolnym zbiorem, to niezmiennikiem (relacji równoważności ρ) nazywamy dowolną funkcję ϕ:𝔐𝒩 stałą na klasach abstrakcji relacji ρ. Nieco ściślej możemy wtedy mówić o niezmienniku relacji równoważności ρ. Jeśli X𝔐, to często się mówi, że ϕ(X) jest niezmiennikiem obiektu X[1].

Problem istnienia niezmienników jest ściśle związany z problemami klasyfikacji obiektów matematycznych. Celem każdej klasyfikacji matematycznej jest bowiem skonstruowanie zupełnego układu niezmiennikówSzablon:R.

Termin „niezmiennik” został wprowadzony przez amerykańskiego matematyka Jamesa Josepha Sylvestra w roku 1851Szablon:R.

Przykłady niezmienników

  • Niech 𝔐 będzie zbiorem płaskich krzywych rzeczywistych drugiego stopnia, a relacja ρ niech będzie relacją zdefiniowaną następująco:
krzywa Γ𝔐 jest równoważna krzywej Γ𝔐 wtedy i tylko wtedy, gdy jedna z nich jest obrazem izometrycznym drugiej.
Jeśli krzywa Γ𝔐 jest w kartezjańskim układzie współrzędnych dana równaniem
Ax2+2Bxy+Cy2+2Dx+2Ey+F=0,
to liczby
σ(Γ)=A+C,δ(Γ)=|ABBC|,Δ(Γ)=|ABDBCEDEF|
nie zależą od wyboru układu współrzędnych, choć samo równanie linii zależy. Dwie krzywe są równoważne wtedy i tylko wtedy, gdy te trzy wielkości są dla nich takie sameSzablon:R. Każda z tych wielkości jest funkcją 𝔐 stałą na klasach abstrakcji relacji równoważności ρ, a więc jest niezmiennikiem określonym na 𝔐.
  • Niech 𝔐 będzie zbiorem uporządkowanych czwórek współliniowych punktów rzeczywistej przestrzeni rzutowej. Dwie czwórki są równoważne, jeśli jedna z nich jest obrazem drugiej przy przekształceniu rzutowym przestrzeni. Jak wiadomo, przekształcenie rzutowe nie zmienia dwustosunku czwórek uporządkowanych punktów współliniowych, czyli dwustosunek jest ich niezmiennikiem.
  • Według Kleina geometria afiniczna przestrzeni trójwymiarowej jest teorią niezmienników grupy przekształceń liniowych zawierającej: przesunięcia równoległe, obroty dokoła środka układu współrzędnych O, symetrie względem tego samego środka O, homotetie o środku O[2]. W oryginalnym tekście Klein nie używa co prawda nazwy geometria afiniczna, ale z wyszczególnienia przekształceń wynika, że o tę geometrię mu chodziło. Takimi cechami niezmienniczymi są na przykład: równoległość prostych, leżenie punktów na jednej prostej, leżenie punktów na jednej płaszczyźnie.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Zasady zachowania