Interpolacja dwuliniowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Qxy – punkty, w których wartość funkcji jest znana; P – punkt interpolowany

Interpolacja dwuliniowa (Szablon:Ang.) – metoda rozszerzająca interpolację liniową na interpolację funkcji dwóch zmiennych. Intuicyjnie jest złożeniem dwóch interpolacji liniowych.

W celu przeprowadzenia interpolacji dwuliniowej przeprowadza się dwie interpolacje liniowe dla jednego kierunku (np. wzdłuż osi OX w układzie współrzędnych kartezjańskim), a następnie dla tak uzyskanych wartości przeprowadza się interpolację liniową dla drugiego kierunku (w tym przypadku osi OY).

Najpierw przeprowadzana jest interpolacja liniowa wzdłuż osi OX, więc otrzymuje się:

f(R1)x2xx2x1f(Q11)+xx1x2x1f(Q21)gdzieR1=(x,y1),
f(R2)x2xx2x1f(Q12)+xx1x2x1f(Q22)gdzieR2=(x,y2).

Następnie przeprowadzana jest interpolacja wzdłuż osi OY:

f(P)y2yy2y1f(R1)+yy1y2y1f(R2).

Szablon:ClearJeśli przyjmie się system współrzędnych, w którym znane wartości funkcji f znajdują się w punktach o współrzędnych Q11(0,0),Q12(0,1),Q21(1,0) i Q22(1,1), wtedy wzór na interpolację upraszcza się do postaci:

f(x,y)f(0,0)(1x)(1y)+f(1,0)x(1y)+f(0,1)(1x)y+f(1,1)xy.

Postać macierzowa równania:

f(x,y)[1xx][f(0,0)f(0,1)f(1,0)f(1,1)][1yy].

Interpolacja dwuliniowa używana jest m.in. w algorytmach służących do zmiany rozdzielczości obrazu cyfrowego (skalowania).

Zobacz też