Codex Veronensis
Codex Veronensis (w systemie beurońskim oznaczony siglum b lub 4) – pochodzący z IV lub V wieku n.e. łaciński kodeks purpurowy zawierający Ewangeliarz. Tekst, został napisany tuszem w kolorze srebrnym, czasami złotym, na barwionym na purpurowo welinie. Reprezentuje tekst starołaciński. Ewangelie są ułożone w porządku zachodnim[1].
Opis
Manuskrypt zawiera łaciński tekst czterech Ewangelii. Ma on kilka luk (Mateusza 1:1-11; 15:12-23; 23:18-27; Jana 7:44-8:12; Łukasza 19:26-21:29; Marka 13:9-19; 13:24-16:20)[2], przy czym tekst Jana 7:44-8:12 został w tym kodeksie pominięty. Manuskrypt jest uszkodzony.
W Łukasza 8:21 przekazuje αυτον w miejsce αυτους; wersję αυτον zawierają też i minuskuł 705[3].
W Jana 1:34 przekazuje ὁ ἐκλεκτός wspólnie z manuskryptami , , א, e, ff2, syrcur, sin.
W Jana 14:14 pomija pełny wers wspólnie z kodeksami X, f1, 565, 1009, 1365, ℓ 76, ℓ 253, vgmss, syrsin, pal, arm, geo, Diatessaron[4].
Łaciński tekst kodeksu reprezentuje tekst zachodni w recenzji europejskiej[5]. W opinii Francisa C. Burkitta, badacza z początku XX wieku, ten typ tekstu reprezentuje tekst, który Hieronim wykorzystał jako podstawę Wulgaty[6].
Manuskrypt został zbadany przez Giuseppe Bianchiniego w połowie XVIII wieku. Tekst kodeksu był edytowany przez Bianchiniego, Johanness Belsheima oraz Jülichera[7]Szablon:R.
Nazwa kodeksu pochodzi od miasta Werona gdzie jest przechowywany.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Bruce M. Metzger, The Early Versions of the New Testament, Oxford University Press, 1977, str. 296.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ NA26, str. 181
- ↑ UBS3, str. 390.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Bruce M. Metzger, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press 2005, str. 102.
- ↑ Johannes Belsheim, Codex Veronensis. Quattuor Evangelia (Praga, 1904).