Trygonometryczne wzory redukcyjne

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wzory redukcyjne – wzory pozwalające sprowadzić obliczanie wartości funkcji trygonometrycznych dowolnego kąta skierowanego do obliczenia wartości funkcji dla kąta ostrego, a dalej dla kąta o mierze z zakresu od 90° do 180°

W poniższych wzorach używana jest miara łukowa kąta. Korzystając z miary stopniowej należy w poniższych wzorach podstawić 180° w miejsce π.

Sinus i cosinus

sin(α)=sinα cos(α)=cosα
sin(π2α)=cosα cos(π2α)=sinα
sin(π2+α)=cosα cos(π2+α)=sinα
sin(πα)=sinα cos(πα)=cosα
sin(π+α)=sinα cos(π+α)=cosα
sin(3π2α)=cosα cos(3π2α)=sinα
sin(3π2+α)=cosα cos(3π2+α)=sinα
sin(2πα)=sinα cos(2πα)=cosα
sin(2π+α)=sinα cos(2π+α)=cosα

Tangens i cotangens

tg(α)=tg α ctg(α)=ctg α
tg (π2α)=ctg α ctg(π2α)=tg α
tg (π2+α)=ctg α ctg(π2+α)=tg α
tg (πα)=tg α ctg(πα)=ctg α
tg (π+α)=tg α ctg(π+α)=ctg α

Podawanie wzorów typu tg (3π2+α)=ctgα nie jest potrzebne, bo okresem funkcji tangens i cotangens jest π.

Wzory redukcyjne można wywieść z symetrii wykresów odpowiednich funkcji trygonometrycznych. Mianowicie, wykres funkcji sinus jest środkowo symetryczny względem dowolnego punktu osi OX o współrzędnej postaci kπ i osiowo symetryczny względem dowolnej prostej o równaniu x = π/2 + kπ. Dla cosinusa odpowiednie symetrie wypadają dla x =π/2 + kπ oraz x = kπ. Dla tangensa i cotangensa mamy jedynie symetrie środkowe odpowiednio względem punktów x=kπ oraz x=π/2 + kπ.

Interpretacja na wykresie

Wykresy pozwalają też na wyobrażenie sobie (i szybkie odtworzenie w pamięci lub na kartce) wzorów redukcyjnych.

1. W tym celu trzeba tylko zapamiętać jak wyglądają wykresy funkcji trygonometrycznych. Następnie przekształcamy wykres tej funkcji, którą mamy obliczyć:

  • jeśli w argumencie jest (x+α) gdzie α jest równe np. π2, π, 32π, lub 2π, to przesuwamy wykres odpowiedniej funkcji o α w lewo.
  • jeśli w argumencie jest (xα) to przesuwamy wykres o α w prawo.
  • jeśli w argumencie jest (αx) to przesuwamy wykres o α w lewo i odbijamy wykres symetrycznie względem osi OY.

2. Jeśli przed funkcją stoi minus, odbijamy wykres względem osi OX.

3. Na koniec spoglądamy na powstały wykres w miejscu, w którym przecina oś OY:

  • Jeśli przecina ją w punkcie y=1, to wynikiem jest cos(x)
  • Jeśli przecina ją w punkcie y=1, to wynikiem jest cos(x)
  • Jeśli przecina ją w środku układu współrzędnych i rośnie, to wynikiem jest sin(x) (gdy przekształcaliśmy sinus lub cosinus) lub tg(x) (gdy przekształcaliśmy tangens lub cotangens)
  • Jeśli przecina ją w środku układu współrzędnych i maleje, to wynikiem jest sin(x) (gdy przekształcaliśmy sinus lub cosinus) lub tg(x) (gdy przekształcaliśmy tangens lub cotangens)
  • Jeśli w ogóle nie przecina osi OY, a w przedziale od 0 do π rośnie, to wynikiem jest ctg(x)
  • Jeśli w ogóle nie przecina osi OY, a w przedziale od 0 do π maleje, to wynikiem jest ctg(x)

Przykłady zastosowania

Dla odmiany użyta zostanie miara stopniowa. Należy pamiętać, że funkcje trygonometryczne są okresowe – jeżeli miara kąta przekracza 360° można wyodrębnić z niej wielokrotność 360° i przeprowadzać obliczenia dla pozostałej części.

sin135=sin(90+45)=cos45=22

cos210=cos(180+30)=cos30=32

tg 585=tg (3180+45)=tg 45=1

sin(1035)=sin1035=sin(2360+315)=sin315=sin(36045)=(sin45)=22

W obu ostatnich przykładach pominięto okres funkcji.

Linki zewnętrzne

Szablon:Trygonometria