Papirus 50

Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 50 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${𝔓}^{50}$ – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III lub IV wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich, tekst był dwukrotnie publikowany. Rękopis jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.

Opis

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich 8,26–32; 10,26–31Szablon:Odn. Tekst pisany jest w 21–22 linijkach na stronę. Zachowała się jednak karta, zgięta wpółSzablon:Odn.

Nomina sacra pisane są skrótami (ΙΛΗΜ, ΠΝΑ, ΑΝΟΣ, ΑΝΟΝ, ΘΣ, ΘΥ, ΚΥ).

Według Alanda jest jednym z sześciu wczesnych rękopisów Dziejów Apostolskich (m.in. Papirus 48, Papirus 53)Szablon:Odn. Od tego czasu odkryty został jeden wczesny rękopis Dziejów Apostolskich – papirus 127.

Tekst

Hatch i Welles określili tekst kodeksu jako typ aleksandryjskiSzablon:Odn. Kurt Aland opisał go jako co najmniej „normal text” i zaklasyfikował do kategorii IIISzablon:Odn. Jakkolwiek w niektórych miejscach tekst rękopisu jest trudny do odtworzenia, zasadniczo jest zgodny z Kodeksem Synajskim i WatykańskimSzablon:Odn.

Historia

Papirus 50; Dz 10,26–31

Nieznane jest miejsce, w którym odkryty został rękopis. Nabyto go wraz z innymi rękopisami w lutym 1933 w Kairze dla Uniwersytetu YaleSzablon:Odn. Tekst rękopisu opublikowany został w 1937 roku, przez Carla H. Kraeling, następnie przez Comforta. Kurt Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 50.

Philip Comfort datuje go na koniec III lub początek IV wiekuSzablon:Odn. Rękopis datowany jest przez Instytut Badań Tekstu Nowego Testamentu na IV lub V wiekSzablon:Odn.

Obecnie przechowywany jest na Uniwersytecie Yale (P. Yale 1543) w New HavenSzablon:Odn.

Zobacz też

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

Bibliografia

• Szablon:Cytuj książkę
• Szablon:Cytuj książkę
• Szablon:Cytuj książkę

Linki zewnętrzne

• Szablon:Cytuj stronę

Szablon:Papirus