Papirus 48

Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 48 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${𝔓}^{48}$ – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich, tekst był kilkakrotnie publikowany.

Opis

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich 23,11-29Szablon:Odn. Tekst pisany jest w 42-47 linijkach na stronę. Skryba miał rękę wprawioną w pisaniu dokumentów. Zachowała się środkowa część karty kodeksu.

Nomina sacra pisane są skrótami (ΥΣ dla ΥΙΟΣ – syn), stosowane są również inne skróty (M dla czterdziestu).

Skryba popełnił kilka błędów, w Dz 23,12 napisał αποκτειναστην zamiast αποκτεινωσιν τον, a w Dz 23,28 εκαλουν zamiast ενεκαλουν.

Według Alanda jest jednym z sześciu wczesnych rękopisów Dziejów Apostolskich (m.in. ${𝔓}^{50}$, ${𝔓}^{53}$).

Tekst

Papirus 48 verso, fragment Dz 23,25-29

Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst zachodni, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii IVSzablon:Odn. Tekst jest bliski dla Kodeksu Bezy oraz starołacińskiemu przekładowi w recenzji arfykańskiej (Afra).

Przekazuje unikatowy wariant w Dz 28,12: βοηθειαν συστραφεντες τινες των Ιουδαιων, inne rękopisy mają: ποιησαντες συστροφην οι Ιουδαιοι (${𝔓}^{74}$, Sinaiticus, Vaticanus, Ephraemi, Laudianus, 33, 36, 81, 323, 945, 1175, 1739, 1891, syr^h), lub: ποιησαντες τινες των Ιουδαιων συστροφην (większość bizantyjska, lat, Peszitta, oraz część rękopisów koptyjskich).

W Dz 28,13 zamiast ταυτην την συνωμοσιαν ποιησαμενοι przekazuje ανθεματισαντες εαυτους. Wariant kodeksu wspiera tylko staro-łaciński Codex Floriacensis (h).

Historia

Rękopis odkryty został w Egipcie przez pracowników „Societa italiana per la ricerca dei Papiri greci e latini in Egitto”. Tekst rękopisu opublikowany został w 1932 roku, przez G. Vitellego oraz S.G. Mercatiego, następnie przez Schofielda i Comforta. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 48.

Kształty liter są charakterystyczne dla III wieku. Rękopis datowany jest przez INTF na wiek IIISzablon:Odn.

Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Laurenziana (PSI 1165) we FlorencjiSzablon:Odn.

Zobacz też

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

Bibliografia

• Szablon:Cytuj książkę
• G. Vitelli and S.G. Mercati, Papiri greci e latini della Società Italiana X (1932), s. 112–118.
• Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, s. 326–329.
• Szablon:Cytuj książkę

Linki zewnętrzne

• Szablon:Cytuj stronę
• Szablon:Cytuj stronę