Papirus 44
Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 44 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI albo VII wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza oraz Ewangelii Jana.
Opis
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Ewangelii Mateusza 17,1-3.6-7; 18,15-17.19; 25,8-10; Ewangelii Jana 9,3-4; 10,8-14; 12,16-18[1].
Tekst
Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].
Historia
Tekst rękopisu opublikowany został w 1926 roku[2], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 44[3].
Rękopis datowany jest przez INTF na wiek VI albo VII[1].
Obecnie przechowywany jest w Metropolitan Museum of Art (Inv. 14. 1. 527) w Nowym Jorku[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- W. E. Crum, H. G. Evelyn-White, The Monastery of Epiphanius at Thebes, Metropolitan Museum of Art, Egyptian Expedition Publications IV, (New York, 1926), ss. 120-121. (transcription and collation).
- Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, ss. 296-301.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Szablon:Cytuj książkę
- ↑ W. E. Crum, H. G. Evelyn-White, The Monastery of Epiphanius at Thebes, Metropolitan Museum of Art, Egyptian Expedition Publications IV, (New York, 1926), ss. 120-121.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę