Papirus 18
Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 18 (według numeracji Gregory-Aland), α 1074 (von Soden)[1], oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie zwoju. Paleograficznie datowany jest na III lub IV wiek. Zawiera fragment Apokalipsy św. Jana[2].
Opis
Zachował się jedynie fragment kodeksu z tekstem Apokalipsy św. Jana 1,4-7. Tekst pisany jest uncjałą[3]. Po drugiej stronie rękopisu znajduje się fragment Septuaginty z tekstem Księgi Wyjścia 40 (koniec rozdziału). Tekst Septuaginty pochodzi z końca II wieku. Oryginalny kodeks prawdopodobnie był zwojem z tekstem Septuaginty, później po drugiej jego stronie zapisano tekst Nowego Testamentu (opistograf)[4]. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa rękopis ten jest oznaczany numerem 909[5].
Nomina sacra pisane są w formie skróconej.
Rękopis jest jednym z czterech rękopisów papirusowych NT pisanych w formie zwoju (pozostałe to: , , ) i jednym z trzech opistografów NT, tzn. że został zapisany po drugiej stronie zwoju, zawierającego tekst innego dzieła literackiego[6].
Tekst
Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii ISzablon:R. Tekst rękopisu wykazuje wielką zgodność z Kodeksem Efrema[7].
W Ap 1,5 zawiera wariant λυσαντι ημας εκ — wspierany przez: אc, A, C, 2020, 2081, 2814; inne rękopisy mają: λουσαντι ημας απο — P, 046, 94, 1006, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432.
Oryginał
<poem> [Ιωαννης τα]ι[ς επτα] εκ[κλης]ιαις [ταις εν τη] Ασια χαρις υμειν και ειρη [νη απο ο ων] και ο ην και ο ερχομε [νος και απο τ[ων επτα πνευμα [των α] εν[ω]πιον του θρονου αυ [τ]ου και απο Ιη Χρ ο μαρτυς ο πι στος ο πρωτοτοκος των νεκρω και ο αρχων των βασιλεων της γης τω αγαμωντι ημας και λυσαντι η [μ]ας εκ των αμαρτων ημων εν [τ]ω αιματι αυτου και επιησεν ημ[ι] [βα]σ[ιλ]ειαν ιερεις του θ[υ]ω και π[α]τρι [αυτο]υ. αυτω το κρατος και η δοξα [εις το]υς αιωνας αμην ιδου [ερχε]ται μετα των νεφελων [και οψε]ται αυτον πας οφθαλ [μος και ο]ιτινες αυτον εξε </poem>
Historia
Rękopis odkryty został w Oksyrynchos przez Grenfella i Hunta, którzy opublikowali jego tekst w 1911 rokuSzablon:R. Caspar René Gregory umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 18[8].
Obecnie przechowywany jest w British Library (Inv. 2053v) w LondynieSzablon:R[9].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri VIII (London 1911), ss. 13-14.
- Philip W. Comfort and David P. Barrett, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, ss. 103-105.
Linki zewnętrzne
- P. Oxy. VIII, 1079 from Papyrology at Oxford's "POxy: Oxyrhynchus Online"
- Szablon:Cytuj stronę
Szablon:Papirus Szablon:Kontrola autorytatywna
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, The Amherst Papyri I, (London 1900), s. 30.
- ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 103.
- ↑ Szablon:Katalog Rahlfsa
- ↑ Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, trans. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, s. 102.
- ↑ Philip W. Comfort, Encountering the Manuscripts, (2005), s. 62.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj stronę