PRBS

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

PRBS (Szablon:Ang.) – pseudoprzypadkowa (pseudolosowa) sekwencja bitów; w języku polskim używa się także nazwy: sygnał prawie przypadkowy (SPP).

Definicja formalna

Sekwencja binarna jest to sekwencja składająca się z N bitów, aj(j=0,1,...,N1), tj. z m jedynek i Nm zer. Sekwencja binarna jest pseudolosowa (PRBS), jeśli jej funkcja autokorelacji C(v)=j=0N1ajaj+v ma tylko dwie wartości:

  • C(v)=m jeśli v=0(modN),
  • C(v)=mc jeśli v0(modN),

gdzie c=(m1)/(N1) nazywamy cyklem życia (cyklem powtarzania) ciągu PRBS.

Sekwencja PRBS jest przypadkowa w tym sensie, że wartość elementu aj jest niezależna od wartości każdego innego elementu, podobnie jak dla prawdziwych sekwencji przypadkowych.

Nazywamy ją sekwencją pseudoprzypadkową, ponieważ jest ona zdeterminowana i po N elementach zaczyna się ona powtarzać, co oczywiście nie występuje dla prawdziwych sekwencji przypadkowych, takich jak sekwencje generowane przez źródła radioaktywne lub szum biały.

PRBS jest pojęciem bardziej ogólnym niż n-sekwencja, która jest specjalną pseudoprzypadkową sekwencją bitową składającą się z n bitów, generowaną na wyjściu liniowego rejestru przesuwnego. n-sekwencja zawsze ma połówkowy cykl życia i zawiera N=2k1 elementów.

Na przykład wzór PRBS 15 zawiera N=2151=32 767 kombinacji przy czym wyklucza się kombinację składającą się z samych zer.

Metody generowania

Przykład zastosowania rejestru przesuwającego do budowy generatora sekwencji PRBS 15

Do generowania[1] ciągów PRBS wykorzystuje się najczęściej rejestr przesuwający ze sprzężeniem zwrotnym realizowanym przez bramkę logiczną typu XOR. Każdy rejestr przesuwający jest stowarzyszony z pewnym wielomianem nad ciałem skończonym. Maksymalną długość mają rejestry przesuwające stowarzyszone z wielomianami pierwotnymi (nierozkładalnymi) w ciele.

Poniższa tabelka podaje bardziej szczegółowe dane na temat spotykanych ciągów PRBS zbudowanych w oparciu o wybrane wielomiany (konkretne wielomiany zostały najprawdopodobniej wybrane ze względu na niewielką liczbę składników):

Ciągi pseudolosowe Okres wzorca
(2n1)
Stowarzyszony wielomian Sposób włączenia sprzężenia zwrotnego
[po rejestrach nr]
Maksymalny ciąg zer
[bit]
Uwagi/zalecenia
def. ciąg
PRBS 6 63 x6+x5+1 5 i 6 5
PRBS 9 511 x9+x5+1 5 i 9 8 ITU V.52
PRBS 10 1 023 x10+x7+1 7 i 10 10 ITU
PRBS 11 2 047 x11+x9+1 9 i 11 10 ITU O.152
PRBS 15 32 767 x15+x14+1 14 i 15 15 ITU O.152'
PRBS 17 131 071 x17+x14+1 14 i 17 16
PRBS 20 1 048 575 x20+x3+1 3 i 20 19 ITU V.57
PRBS 23 8 388 607 x23+x18+1 18 i 23 23 ITU O.151
PRBS 31 2 147 483 647 x31+x28+1 28 i 31 30 Pomiar czasu opóźnienia

Obszary zastosowań

Sekwencje PRBS używane są w telekomunikacji, do celów kryptograficznych, w technikach symulacyjnych i korelacyjnych oraz w spektroskopii.

Sekwencje PRBS używane są w telekomunikacji do testowania analizatorów transmisji cyfrowych i sprawdzania torów transmisji danych. Definiuje je zalecenie Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego ITU-T nr O.150.

Praktycznie używane w telekomunikacji sekwencje PRBS

  • PRBS 6
  • PRBS 6 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 6)
  • PRBS 9
  • PRBS 9 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 9)
  • PRBS 11
  • PRBS 11 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 11)
  • PRBS 15
  • PRBS 15 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 15)
  • PRBS 20
  • PRBS 20 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 20)
  • PRBS 23
  • PRBS 23 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 23)

Najczęściej używane w telekomunikacji sekwencje PRBS

  • PRBS 6 i PRBS 9 dla przepływności bitowych mniejszych niż 64 kb/s,
  • PRBS 11 dla przepływności bitowej 64 kb/s,
  • PRBS 15 dla przepływności bitowej 2 Mb/s i 8 Mb/s oraz
  • PRBS 23 dla przepływności bitowej 34 Mb/s i 140 Mb/s.

Sekwencje PRBS wykorzystywane sporadycznie

  • PRBS 10
  • PRBS 10 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 10)
  • PRBS 17
  • PRBS 17 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 17)
  • PRBS 31
  • PRBS 31 Invers (wersja zanegowana sekwencji PRBS 31)

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. Na podstawie materiałów pochodzących z „Kursu SDH” prowadzonego przez ATR Bydgoszcz, a konkretnie skryptu do wykładu dra inż. Józefa Zalewskiego: „Pomiar sygnałów optycznych”.