Metoda Hare’a-Niemeyera

Metoda Hare’a-Niemeyera – metoda stosowana do podziału mandatów w systemach wyborczych opartych na proporcjonalnej reprezentacji z listami partyjnymi, powstała na skutek modyfikacji metody Hare’a przez niemieckiego matematyka Horsta Niemeyera. Nazywana jest także metodą największych reszt lub matematycznej proporcji.

Liczbę uzyskanych mandatów oblicza się za pomocą wzoru:

$Q=\lfloor \frac{V_1\cdot S}{V_t}\rfloor =\lfloor X\rfloor$

gdzie:

$Q$ – liczba uzyskanych przez daną listę mandatów,

$V_1$ – liczba ważnie oddanych głosów na daną listę w okręgu wyborczym,

$S$ – liczba mandatów do obsadzenia w danym okręgu wyborczym,

$V_t$ – łączna liczba głosów oddanych w danym okręgu wyborczym,

$X$ – wynik dzielenia, np. 1,38.

Podłoga z liczby X przed przecinkiem oznacza liczbę mandatów przypadających w okręgu wyborczym danej liście. Jeżeli w odniesieniu do wszystkich list okręgowych nie zostaną rozdzielone wszystkie mandaty, to pozostałe mandaty przydziela się tym listom, dla których wyliczone ilorazy wykazują kolejno najwyższe wartości po przecinku, np. 0,39; 0,27; 0,05. Stosuje się wtedy zasadę największej reszty.

W Polsce tę metodę stosowano przy ustalaniu wyników w wyborach do Sejmu w 1991 roku. Aktualnie stosuje się ją w wyborach do Parlamentu Europejskiego w Polsce.

Przykład

Mamy komitety A, B oraz C, które otrzymały kolejno 720, 300 i 480 głosów, do obsadzenia jest 8 mandatów. Według powyższego wzoru, obliczamy współczynniki dla poszczególnych komitetów:

• A: $\frac{720\cdot 8}{720+300+480}=3,84;$
• B: $\frac{300\cdot 8}{720+300+480}=1,6;$
• C: $\frac{480\cdot 8}{720+300+480}=2,56.$

Zgodnie z liczbami przed przecinkiem, 3 mandaty uzyskuje komitet A, jeden komitet B, a dwa komitet C. Pozostałe dwa mandaty zostają rozdzielone kolejno komitetom o najwyższej wartości po przecinku, czyli A, następnie B. Ostatecznie komitet A uzyskuje 4 mandaty, a komitety B i C po dwa.

Zobacz też

• metoda Hare’a
• metoda D’Hondta
• metoda Sainte-Laguë
• ordynacja wyborcza