Macierz klatkowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Macierz klatkowa – rozbiór macierzy na umieszczone obok siebie mniejsze macierze zwane klatkami. Macierz klatkowa powstaje po pogrupowaniu zarówno wierszy i kolumn tak, aby w każdej grupie były przylegające do siebie kolumny albo przylegające wiersze. Pojedynczą klatkę tworzą pola macierzy, dla których wszystkie wiersze należą do jednej grupy i wszystkie kolumny należą do jednej grupy.

Definicja formalna

Rozważmy macierze: A=[aij]i=1,,nj=1,,n,B=[bij]i=1,,mj=1,,m,C=[cij]i=1,,nj=1,,m,D=[dij]i=1,,mj=1,,n.

Wówczas macierz E=[eij]i=1,,n+mj=1,,n+m zdefiniowaną następująco:

eij:={aij,in,jn,binjn,i>n,j>n,cijn,in,j>n,dinj,i>n,jn

nazywamy macierzą klatkową. Macierz E można zapisać w postaci

E:=[ACDB].

Przykład

Macierz

P=[1122112233443344]

może zostać podzielona na 4 klatki 2×2

P11=[1111],P12=[2222],P21=[3333],P22=[4444].

Podzieloną macierz możemy wówczas zapisać jako

Ppodzielone=[P11P12P21P22].

Macierz klatkowo-diagonalna

Macierz klatkowo-diagonalna jest macierzą klatkową składającą się z kwadratowych macierzy na przekątnej i zawierającą wyłącznie zera w pozostałych polach. Macierz klatkowo-diagonalna A ma postać

A=[A1000A2000An],

gdzie Ak jest macierzą kwadratową.

Mnożenie macierzy klatkowych

Jeśli rozmiary klatek (ich liczby kolumn i wierszy) w dwóch macierzach klatkowych pasują do siebie, to

[A11A12A1mA21A22A2mAn1An2Anm][B11B12B1kB21B22B2kBm1Bm2Bmk]=[C11C12C1kC21C22C2kCn1Cn2Cnk],

gdzie Cij=Ai1B1j+Ai2B2j++AimBmj. Pozwala to na indukcyjne dowodzenie twierdzeń i konstruowanie algorytmów rekursywnych, np. algorytm Strassena.

Wyznacznik macierzy klatkowych

Niech 𝕂 będzie ciałem.

  • Jeżeli macierz AMn×n(𝕂),BMm×m(𝕂),DMm×n(𝕂) oraz Θ jest macierzą zerową typu n×m to:
    det[AΘDB]=det(A)det(B) (dowód w przypisach[1]).
  • Jeżeli macierz AMm×n(𝕂),CMm×m(𝕂),DMn×n(𝕂) oraz Θ jest macierzą zerową typu n×m, to:
    det[ACDΘ]=(1)mndet(C)det(D).

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Szablon:Macierz

  1. Dowód indukcyjny (względem m) pierwszej własności wyznacznika macierzy klatkowej.
    • Niech n,m=1. Wtedy
      det[AΘDB]=det[a11a1n0an1ann0d11d1nb11]=b11det(A)=det(B)det(A).
    • Załóżmy, że teza zachodzi dla n,m=k1.
      Niech AMn×n(𝕂),BMk×k(𝕂),DMk×n(𝕂).
      Wówczas z definicji wyznacznika macierzy otrzymuje się:
      det[AΘDB]=i=1k(1)(n+k)+(n+i)bikdet[AΘDiBik], gdzie Di, to macierz powstała z macierzy D poprzez wykreślenie i-tego wiersza, natomiast Bik z macierzy B poprzez wykreślenie i-tego wiersza oraz k-tej kolumny.
      Ponieważ BikM(k1)×(k1)(𝕂),DiM(k1)×n(𝕂), więc z założenia indukcyjnego:
      det[AΘDiBik]=det(A)det(Bik).
      Po podstawieniu:
      det[AΘDB]=(1)2ndet(A)i=1k(1)k+ibikdet(Bik)=det(A)det(B).