Konwencja sumacyjna Einsteina
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Konwencja sumacyjna Einsteina – skrótowy sposób zapisu równań polegający na pomijaniu znaków sumy we wzorach. Stosuje się go w celu zwiększenia przejrzystości zapisu.
Zasady konwencji
- Jeżeli mamy sumowanie po jakimś indeksie, a indeks przebiega wszystkie swoje dozwolone wartości i występuje w sumowaniu dwa razy: raz jako wskaźnik górny, a raz dolny, to znak sumowania pomijamy.
Indeks (wskaźnik) sumacyjny nazywamy w takim wypadku wskaźnikiem niemym[1].
Przykłady
- – indeksem sumacyjnym (niemym) jest wskaźnik
- – indeksy nieme to i normalnym wskaźnikiem jest
- iloczyn macierzy
- iloczyn skalarny wektorów
- gdzie – składowe kowariantnego tensora metrycznego
- wartość formy liniowej na wektorze
- mnożenie wektora przez macierz
- dywergencja pola wektorowego
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- P.K. Raszewski: Geometria Riemanna i analiza tensorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958.
- John Lighton Synge: Rachunek tensorowy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1964.