Izoterma DR

Izoterma DR, czyli izoterma Dubinina i Raduszkiewicza (1947 r.) opisuje adsorpcję w niewielkich porach, tzw. mikroporach, o średnicach porównywalnych z rozmiarami cząsteczki adsorbatu (poniżej 2 nm według IUPAC). Adsorpcja w małych porach jest znacznie silniejsza niż na takiej samej chemicznie powierzchni płaskiej (większa liczba atomów adsorbatu oddziałuje z bliska z adsorbatem) i najczęściej jest opisywana za pomocą równania Dubinina-Raduszkiewicza, izotermy Dubinina-Astachowa (DA) – uogólnienia izotermy DR i Freundlicha – lub równań pochodnych.

$a=a_o\exp [-B_2(RT{)}^2{\ln }^2(p_o/p)]$

gdzie:

• $a_o$ – pojemność adsorpcyjna mikroporów,
• $p_o$ – ciśnienie przy którym wszystkie mikropory są zapełnione (z reguły niższe niż ciśnienie pary nasyconej, p_s),
• $B_2$ – stała związana z rozmiarem porów,
• $R$ – stała gazowa,
• T – temperatura bezwzględna.

Równanie izotermy DR służy jako tzw. izoterma lokalna w całkowym równaniu Stoeckliego, które pozwala na opisanie adsorpcji na mikroporach o zróżnicowanej strukturze i rozmiarze.

Zobacz też

• adsorpcja
• izoterma adsorpcji
• teoria objętościowego zapełniania mikroporów