Energia Hartree’go

Energia Hartree’go (hartree, symbol $E_{\mathrm{h}}$) – stała fizyczna, która stanowi w układzie jednostek atomowych jednostkę energii. Nazwa pochodzi od angielskiego matematyka i fizyka Douglasa Raynera Hartree’go.

Jest to podwójna wartość energii wiązania elektronu w atomie wodoru w stanie podstawowym.

$E_{\mathrm{h}}=\frac{{\hslash }^2}{m_e{a}_0^2}=\frac{e^2}{4\pi {\epsilon }_0{a}_0}=\frac{m_e{e}^4}{16{\pi }^2{\epsilon }_0^2{\hslash }^2}$

= 4,359 743 81(34) · 10⁻¹⁸ J = 27,2114 eV

= 2 Ry

$E_{\mathrm{h}}$ / Stk.

= 2,6254995(3) MJ/mol

= 627,5095 kcal/mol

= 219474,63 1/cm

gdzie:

$\hslash$ – zredukowana stała Plancka,

$m_e$ – masa spoczynkowa elektronu,

${\epsilon }_0$ – przenikalność elektryczna próżni,

$a_0$ – promień atomu Bohra.

Zobacz też

• metoda Hartree-Focka (Układ wielu cząstek)