Uogólnianie przez unifikację
Uogólnianie przez unifikację – w dydaktyce matematyki jest to formułowanie twierdzenia, które stanowi połączenie wszystkich podanych wcześniej uczniowi twierdzeń będących szczególnymi przypadkami poszukiwanego twierdzenia[1][2][3][4][5]. Uogólnienie na drodze unifikacji nie oznacza stworzenia rozszerzonej merytorycznie wersji jednego twierdzenia (co byłoby uogólnieniem rozumowania[6]) lub wielu twierdzeń (co byłoby uogólnieniem typu indukcyjnego[7]), lecz stanowi połączenie zapisu kilku twierdzeń, w jedno twierdzenie[3]. Uogólnianie przez unifikację służy organizowaniu posiadanej wiedzy, strukturyzowaniu jej i ułatwia jej zastosowania[3].
Przykłady
Przykład 1
Dwa twierdzenia:
można uogólnić przez unifikację do jednego twierdzenia:
- [1].
Przykład 2
Trzy twierdzenia:
można uogólnić przez unifikację do jednego twierdzenia:
Przykład 3
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Lidia Zaręba, Matematyczne uogólnianie. Możliwości uczniów i praktyka nauczania, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2012, ISSN 0239-6025, Szablon:ISBN, s. 30.
- ↑ Lidia Zaręba, Matematyczne uogólnianie. Możliwości uczniów i praktyka nauczania, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2012, ISSN 0239-6025, Szablon:ISBN, s. 40.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Zofia Krygowska, Zarys dydaktyki matematyki, tom III, WSiP, Warszawa 1977, s. 115–116.
- ↑ Marianna Ciosek, O roli przykładów w badaniu matematycznym, Dydaktyka Matematyki 17, 1995, s. 5–85.
- ↑ W. Mnich, Aktywności matematyczne jako kryterium doboru zadań w nauczaniu matematyki, rozprawa doktorska pod kierunkiem prof. dr Anny Zofii Krygowskiej, WSP, Kraków 1980.
- ↑ Zofia Krygowska, Zarys dydaktyki matematyki, tom III, WSiP, Warszawa 1977, s. 113–114.
- ↑ Zofia Krygowska, Zarys dydaktyki matematyki, tom III, WSiP, Warszawa 1977, s. 112–113.