Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Z testwiki
Wersja z dnia 16:12, 28 gru 2024 autorstwa imported>Stok ([1ex])
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona mówi, że każda macierz kwadratowa nad ciałem liczb rzeczywistych lub zespolonych jest pierwiastkiem swojego wielomianu charakterystycznegoSzablon:Odn. Nazwa upamiętnia matematyków: Arthura Cayleya i Williama Hamiltona

Dokładniej; jeżeli A jest macierzą n×n oraz In jest macierzą identycznościową n×n to wielomian charakterystyczny A jest zdefiniowany jako:

w(λ)=det(λInA),

gdzie det oznacza wyznacznik.

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona mówi, że podstawienie A do wielomianu charakterystycznego daje w rezultacie macierz złożoną z samych zer:

w(A)=0n.

Ważnym wnioskiem z teorii Cayleya-Hamiltona jest fakt, że wielomian minimalny danej macierzy jest dzielnikiem wielomianu charakterystycznego. Jest to bardzo przydatne podczas znajdowania postaci Jordana danej macierzy.

Przykład

Rozważmy macierz

A=[1234].

Wielomian charakterystyczny tej macierzy ma następującą postać:

w(λ)=|λ123λ4|=(λ1)(λ4)23=λ25λ2.

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona mówi, że

A25A2I2=02

czyli:

A25A2I2=[1234]25[1234]2[1001]=[7101522][5101520][2002]=[0000].

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona pozwala obliczać potęgi macierzy o wiele prościej, niż przez bezpośrednie mnożenia.

Biorąc powyższe wyniki

A25A2I2=02
A2=5A+2I2.

policzmy A4:

A3=(5A+2I2)A=5A2+2A=5(5A+2I2)+2A=27A+10I2
A4=A3A=(27A+10I2)A=27A2+10A=27(5A+2I2)+10A
A4=145A+54I2.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Przekształcenia liniowe