Wzór całkowy Cauchy’ego

Z testwiki
Wersja z dnia 16:17, 28 gru 2024 autorstwa imported>Stok ([1ex])
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ilustracja do wzoru całkowego Cauchy'ego w analizie zespolonej. Wykonane za pomocą MuPad.

Wzór całkowy Cauchy’ego – istotny wzór analizy zespolonej. Wyraża fakt, że funkcja holomorficzna zdefiniowana na dysku jest całkowicie zdeterminowana przez wartości, które przyjmuje na brzegu tego dysku.

Załóżmy, że U jest zbiorem otwartym zawartym w 𝐂 oraz f:U𝐂 jest funkcją holomorficzną, a koło D={z:|zz0|r} zawiera się w U. Niech γ będzie okręgiem tworzącym brzeg D. Wówczas dla każdego a należącego do wnętrza D zachodzi[1]:

f(a)=12πiγf(z)zadz,

gdzie krzywa γ jest zorientowana dodatnio względem swego wnętrza (obiega je w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara).

Przykład użycia

Rozważmy funkcję

f(z)=z2z2+2z+2

oraz kontur C, opisany zależnością: |z|=2.

Aby znaleźć całkę f(z) po konturze, poszukujemy punktów osobliwych funkcji f(z). Funkcję f możemy zapisać:

f(z)=z2(zz1)(zz2) gdzie z1=1+i,z2=1i.

Otrzymane punkty mają moduł mniejszy niż 2, wobec czego leżą wewnątrz konturu i muszą zostać rozpatrzone. Korzystając z lematu Cauchy’ego-Goursat’a, możemy wyrazić całkę po konturze jako sumę całek wokół punktów z1 i z2, gdzie jako kontur przyjmujemy dowolnie małe otoczenie obu punktów. Nazwijmy te kontury C1 wokół z1 oraz C2 wokół z2.

Zatem w C1 zdefiniowana poniżej funkcja g1 jest analityczna (bo kontur nie zawiera punktu z2).

g1(z)=z2zz2

dlatego:

C1(z2zz2)zz1dz=2πiz12z1z2.

Dla drugiego konturu postępujemy analogicznie:

g2(z)=z2zz1
C2(z2zz1)zz2dz=2πiz22z2z1.

Całka po obszarze C jest sumą dwóch powyższych całek:

Cz2z2+2z+2dz=C1(z2zz2)zz1dz+C2(z2zz1)zz2dz=2πi(z12z1z2+z22z2z1)=2πi(2)=4πi.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Szablon:Kontrola autorytatywna