Widmowiec wielki

Szablon:Zwierzę infobox Widmowiec wielkiSzablon:R (Vampyrum spectrum) – gatunek ssaka z podrodziny liścionosów (Phyllostominae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Vespertilio spectrumSzablon:R. Holotyp pochodził z Surinamu (w oryginalnym opisie Linneusz wskazał Szablon:Łac.Szablon:E)Szablon:R. Jedyny przedstawiciel rodzaju widmowiecSzablon:R (Vampyrum) który nazwał w francusko-amerykański przyrodnik Constantine Samuel RafinesqueSzablon:R.

W 1917 roku amerykański zoolog Edward Alphonso Goldman zaproponował podgatunek nelsoniSzablon:R, ale jego rozróżnienie zostało zakwestionowane w kilku badaniachSzablon:R. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowySzablon:R.

Etymologia

• Vampyrum: Szablon:W języku „wampir”Szablon:Odn.
• spectrum: Szablon:Łac. „zjawa, widmo”, od specere „patrzeć na”Szablon:Odn.

Zasięg występowania

Widmowiec wielki występuje w południowym Meksyku (od południowej części stanu Veracruz, przez stany Oaxaca, Chiapas i południową część półwyspu Jukatan) na południe przez Amerykę Środkową do Kolumbii, Wenezueli, Trynidadu, Gujany, Ekwadoru, wschodniego Peru, północnej Boliwii, brazylijskiego dorzecza rzeki Amazonka i południowo-środkowej Brazylii aż do południowy Pantanal w Mato Grosso do SulSzablon:R. Jedna obserwacja z Jamajki może być błędna, bo widmowiec wielki nie należy do fauny nietoperzy tej wyspySzablon:R.

Morfologia

Długość ciała 125–158 mm, ogona brak, długość ucha 39–49 mm, długość tylnej stopy 32–38 mm, długość przedramienia 98–110 mm; rozpiętość skrzydeł 70–100 cm; masa ciała 126–190 gSzablon:R. Wzór zębowy: I $\frac{2}{2}$ C $\frac{1}{1}$ P $\frac{2}{3}$ M $\frac{3}{3}$ = 34Szablon:R. Kariotyp wynosi 2n = 30 i FN = 56; chromosom X jest submetacentryczny, natomiast chromosom Y jest akrocentrycznySzablon:R.

Ekologia

Tryb życia

Widmowiec wielki uważany był dawniej za krwiopijcę, jak mniejsze nietoperze z podrodziny wampirów, ze względu na wielkość groźnego dla ludzi. W rzeczywistości jest to drapieżnik, który poluje na gryzonie, ptaki i inne nietoperze. Potrafi bardzo zręcznie biegać na czterech kończynach. Poluje, czatując np. na mysz, po czym zadaje jej jeden śmiertelny cios w głowę, miażdżąc ją, lub skręca kark ofiary.

Rozmnażanie

Okres godowy tych nietoperzy przypada na czerwiec. Samice są bardzo troskliwymi matkami, ponieważ nieustannie liżą swoje młode i pod koniec okresu ssania karmią swoje młode przeżutymi kawałkami mięsa myszy.