Value at risk

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Value at risk (lub wartość zagrożona ryzykiem) – miara ryzyka wyrażająca graniczny poziom straty znaleziony dla ustalonego α, będącego prawdopodobieństwem jej osiągnięcia. Równoważną interpretacją tego pojęcia jest kwota gotówki jaką należy dodać do pozycji, aby prawdopodobieństwo jakiejkolwiek straty (wartości ujemnej) było mniejsze lub równe poziomowi α.

Definicja

Niech X oznacza wartość pewnego portfela aktywów, natomiast α pewien graniczny poziom prawdopodobieństwa. Wartość zagrożona ryzykiem zdefiniowana jest jako:

VaRα(X)=sup{x:P(Xx)α}=inf{x:P(X+x<0)α}=qα+(X),

gdzie qα+(X) jest górnym kwantylem rzędu α zmiennej X.

Własności

  • jeśli X0, to VaRα(X)0,
  • niezmienniczość ze względu na przesunięcia – dla dowolnego c zachodzi:
VaRα(X+c)=VaRα(X)c, gdzie
  • dodatnia jednorodność: VaRα(λX)=λVaRα(X) dla λ0,
  • monotoniczność: XY, to VaRα(X)VaRα(Y).

Dla rozkładów eliptycznych (w tym rozkładu rozkładu normalnego) zachodzi ponadto własność podaddytywności:

  • VaRα(X+Y)VaRα(X)+VaRα(Y).

Sposoby wyznaczania

  • analiza wartości historycznych – metoda ta polega na konstruowaniu rozkładu empirycznego na podstawie danych historycznych
  • metody Monte Carlo – polegają na przeprowadzeniu doświadczenia losowego przy przyjętych założeniach o rozkładzie wartości portfela i na tej podstawie wyznaczeniu wartości zagrożonej
  • metody analityczne – polegają na przyjęciu założeń dotyczących modelowania wartości portfela, a następnie bezpośrednim wyznaczeniu ich wartości

Krytyka

Krytyka wartości zagrożonej jest w dużej mierze spowodowana stosowaniem rozkładu Gaussowskiego dla analizowanych zdarzeń. Przybliżenie uzyskiwane poprzez przyjęcie założenia o normalności rozkładu niesie za sobą poważne konsekwencje w postaci niedostatecznie grubych ogonów co w sposób istotny wpływa na współczynnik VaRα(X).

Kolejną wadą towarzyszącą stosowaniu wartości zagrożonej do konstruowania wymogów związanych z ryzykiem finansowym jest brak informacji o kształcie rozkładu strat dla wartości bezwzględnie większych od poziomu VaRα(X).

Powstała wersja zmodyfikowanego wskaźnika (Szablon:Ang.), w której wykorzystano uogólnienie Cornish–Fishera, pozwalające na analizę rozkładów niegaussowskich[1].

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia