Twierdzenie Erdősa-Dushnika-Millera

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Erdősa-Dushnika-Millera – wariant twierdzenia Ramseya mówiący, że dla każdej nieskończonej liczby kardynalnej κ zachodzi relacja podziałowa

κ(κ,ω)2,

tzn. dla każdego kolorowania c:[κ]2{0,1} rodziny [κ]2 dwuelementowych podzbiorów κ na dwa kolory 0 i 1 zachodzi co najmniej jeden z warunków:

i) istnieje podzbiór Aκ typu porządkowego κ dla którego c[[A]2]={0},
ii) istnieje podzbiór Bκ typu porządkowego ω dla którego c[[B]2]={1}.

(tj. istnieje zbiór monochromatyczny koloru 0 typu porządkowego κ bądź istnieje zbiór monochromatyczny koloru 1 typu porządkowego ω).

Twierdzenie to zostało udowodnione przez Dushnika i Millera w 1941 dla regularnych liczb kardynalnych[1] i rozszerzone na singularne liczby kardynalne przez Erdősa.

Uwagi

W przypadku, gdy κ jest liczbą kardynalną o przeliczalnej kofinalności (tj. cf κ=ω), to liczby ω w sformułowaniu twierdzenia Erdősa-Dushnika-Millera nie można zastąpić przez ω+1.

Dowód. Ponieważ cf κ=ω, istnieje zatem ściśle rosnący ciąg liczb kardynalnych (λn) zbieżny do κ (tj. supλn=κ). Niech f:κω będzie funkcją daną wzorem f(α)=min{n<ω:λn>α}(ακ). Kolorowanie c:[κ]2{0,1} dane wzorem
c({α,β})=0, gdy f(α)=f(β) oraz c({α,β})=1 w przeciwnym przypadku,
przeczy relacji podziałowej κ(κ,ω+1)2. Rzeczywiście, dla każdego zbioru Bκ koloru 1, funkcja f zacieśniona do B zachowuje porządek, a więc każdy zbiór koloru 1 ma typ porządkowy co najwyżej ω (w szczególności, nie może mieć typu porządkowego ω+1, bo ω nie zawiera takich podzbiorów). Z drugiej strony, dla każdej liczby naturalnej n, moc przeciwobrazu f1[n] jest ściśle mniejsza od κ, a więc nie istnieje zbiór monochoromatyczny koloru 0. □

Przykładowe zastosowanie

Szablon:Osobny artykuł Z twierdzenia Erdősa-Dushnika-Millera wynika, że w zbiorze nieskończonym X każde dwie relacje dobrego porządku pokrywają się na zbiorze mocy κ=|X|. Istotnie, niech < i będą dwiema relacjami dobrego porządku na X. Rozważmy zbiory par

P0={{x,y}:x<y oraz xy},
P1={{x,y}:x<y oraz xy}.

Zbiory P0 i P1 stanowią partycję zbioru [X]2, tj. [X]2=P0P1. Istnieje więc zbiór Aκ mocy κ dla którego [A]2P0 bądź istnieje zbiór nieskończony B dla którego [B]2P1. Druga część alternatywy nie jest jednak możliwa, bo każdy ściśle malejący podzbiór zbioru dobrze uporządkowanego jest skończony. □

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. B. Dushnik, E.W. Miller, Partially Ordered Sets, „Amer. J. Math”. 63 (1941), s. 600–610.