Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a (ang. generalized Laguerre polynomials, associated Laguerre polynomials) – wielomiany ortogonalne zdefiniowane w sposób:

Ln(α)(x)=dfxαexn!dndxn(exxn+α).

Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a stanowią rozwiązanie następującego równania różniczkowego II rzędu zwanego stowarzyszonym równaniem Laguerre’a:

xd2f(x)dx2+(α+1x)df(x)dx+nf(x)=0.

Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a są uogólnieniem ‘zwykłych’ wielomianów Laguerre’a Ln(x), które stanowią szczególny przypadek wielomianów stowarzyszonych dla α=0:

Ln(x)=Ln(0)(x)

Początkowe stowarzyszone wielomiany Laguerre’a

L0(α)(x)=1
L1(α)(x)=x+α+1
L2(α)(x)=12x2(α+2)x+(α+1)(α+2)2
L3(α)(x)=16x3+α+32x2(α+2)(α+3)2x+(α+1)(α+2)(α+3)6
L11(x)=1
L21(x)=2x4
L22(x)=2
L31(x)=3x2+18x18
L32(x)=6x+18
L33(x)=6
L41(x)=4x348x2+144x96
L42(x)=12x296x+144
L43(x)=24x96
L44(x)=24

Własności stowarzyszonych wielomianów Laguerre’a

Dla naturalnych α pierwszy wyraz wielomianu ma współczynnik:

C0=(1)nn!,

a wartość wielomianu w punkcie 0 wynosi:

Ln(α)(0)=(n+αn).

Stowarzyszony wielomian Laguerre’a Ln(α)(x) posiada n pierwiastków rzeczywistych zawartych w przedziałach (0;n+α+(n1)n+α].

Wzory rekurencyjne

Wzory te pozwalają na wyznaczanie wielomianów wyższego rzędu korzystając z wielomianów niższego rzędu lub wielomianów o wyższych górnych wskaźnikach, korzystając z wielomianów o niższych górnych wskaźnikach:

Ln(α+β+1)(x+y)=i=0nLi(α)(x)Lni(β)(y),
Ln(α)(x)=i=0nLni(α+i)(y)(yx)ii!,
Ln(α+1)(x)=i=0nLi(α)(x),
Ln(α)(x)=i=0n(αβ+ni1ni)Li(β)(x),
Ln(α)(x)=i=0n(αβ+nni)Li(βi)(x),
Ln(α)(x)=Ln(α+1)(x)Ln1(α+1)(x)=j=0k(kj)Lnj(αk+j)(x),
nLn(α)(x)=(n+α)Ln1(α)(x)xLn1(α+1)(x)or xkk!Ln(α)(x)=i=0k(1)i(n+ii)(n+αki)Ln+i(αk)(x),,
nLn(α+1)(x)=(nx)Ln1(α+1)(x)+(n+α)Ln1(α)(x),
xLn(α+1)(x)=(n+α)Ln1(α)(x)(nx)Ln(α)(x),
Ln(α)(x)=(2+α1xn)Ln1(α)(x)(1+α1n)Ln2(α)(x)=α+1xnLn1(α+1)(x)xnLn2(α+2)(x),
(x)ii!Ln(in)(x)=(x)nn!Li(ni)(x),
Ln(α)(x)(n+αn)=1j=1nxjα+jLnj(j)(x)(j1)!=1j=1n(1)jjα+j(nj)Ln(j)(x)=1xi=1nLni(α)(x)Li1(α+1)(x)α+i..

Pochodne stowarzyszonych wielomianów Laguerre’a

Podstawowy wzór na pochodną rzędu k stowarzyszonego wielomianu Laguerre’a:

dkdxkLn(α)(x)=(1)kLnk(α+k)(x).

W szczególności dla pierwszej pochodnej stowarzyszonego wielomianu Laguerre’a mamy:

ddxLn(α)(x)=Ln1(α+1)(x).

Wzór na pochodną rzędu k iloczyn funkcji potęgowej i stowarzyszonego wielomianu Laguerre’a:

1k!dkdxk{xαLn(α)(x)}=(n+αk)xαkLn(αk)(x).

W szczególności dla pierwszej pochodnej mamy:

ddx{xαLn(α)(x)}=(n+α)xα1Ln(α1)(x).

Pochodna stowarzyszonego wielomianu Laguerre’a względem parametru α:

ddαLn(α)(x)=i=1n11niLn(α)(x).

Ortogonalność stowarzyszonych wielomianów Laguerre’a

Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a są ortogonalne w przedziale [0;] z funkcją wagową xαex

0xαexLn(α)(x)Lm(α)(x)dx=Γ(n+α+1)n!δn,m.

W szczególności dla n=m mamy:

0xα+1ex[Ln(α)(x)]2dx=(n+α)!n!(2n+α+1).

Zastosowania

Stowarzyszone wielomiany Laguerre’a pojawiają się w rozwiązaniach równania Helmholza w sferycznym układzie współrzędnych. Występują też w rozwiązaniu równania Schrödingera dla modelu atomu wodoru.

Bibliografia

  • Bayin S.S.: Mathematical Methods in Science and Engineering, Wiley, (2006).
  • Spain B., Smith M.G.: Functions of Mathematical Physics, Van Nostrand Reinhold Company, London, (1970).
  • Gradshteyn I.S., Ryzhik I.M.: Tablitsy integralov, ryadov, summ i proizvedeniy, Moskva, (1971).