Stała Rydberga

Stała Rydberga (oznaczana przez $R$) – stała fizyczna, występująca we wzorze Rydberga i innych wzorach opisujących promieniowanie elektromagnetyczne atomów (serie widmowe atomów) wynikające z poziomów energetycznych.

Wartość liczbową występującą we wzorze Balmera wyznaczył na podstawie danych spektroskopowych J.R. Rydberg w 1889, a N.H. Bohr w 1913 określił wzór wiążący ją z wartościami ogólniejszych stałych na podstawie własnej teorii zwanej obecnie modelem atomu Bohra.

Warianty

Stała Rydberga w układzie SI dla nieruchomego jądra o nieskończonej masie jest równa:

$R_{\mathrm{\infty }}=\frac{m_{\mathrm{e}}{e}^4}{(4\pi {ϵ}_0{)}^2{\hslash }^{3}4\pi c}=\frac{m_{\mathrm{e}}{e}^4}{8{ϵ}_0^2{h}^{3}c}=10973731,568157(12){\mathrm{m}}^{-1},$

gdzie:

$m_e$ – masa spoczynkowa elektronu,

$e$ – ładunek elektronu,

$c$ – prędkość światła w próżni,

$\hslash$ – zredukowana stała Plancka,

${\epsilon }_0$ – przenikalność elektryczna próżni.

Dla skończonych mas jądra stała Rydberga (dla danego nuklidu o masie jądra $M$) równa jest $RD=R_{\mathrm{\infty }}{(1+\frac{m_e}{M})}^{-1}.$ Przykładowo dla atomu wodoru wynosi: $R=1,09677\cdot 10^7{\mathrm{m}}^{-1}.$

Zobacz też

• stałe fizyczne