Smok Heighwaya

Smok Heighwaya

Cztery smoki, wychodzące z jednego punktu, wypełniają płaszczyznę.

Smok Heighwaya, Hartera-Heighwaya (także smok z Parku Jurajskiego) był badany po raz pierwszy przez Johna Heighwaya, Bruce’a Banksa i Williama Hartera z NASA. Fraktal ten został spopularyzowany przez Martina Gardnera w jego dziale Mathematical Games (Szablon:W języku) w „Scientific American” w roku 1967. Wiele jego własności zostało po raz pierwszy opublikowanych przez Szablon:Link-interwiki oraz Donalda Knutha. Fraktal ten pojawił się w powieści Michaela Crichtona Jurassic Park.

Smok Heighwaya może być zdefiniowany jako atraktor następującego IFS (systemu funkcji zwężających) zapisanego w notacji zespolonej:

$f_1(z)=\frac{(1+i)z}{2},$

$f_2(z)=1-\frac{(1-i)z}{2}.$

Opisać go można też następująco za pomocą systemu Lindenmayera:

• kąt 90°,
• ciąg początkowy $FX,$
• zasady zastępowania:
  • $X\mapsto X+YF+$
  • $Y\mapsto -FX-Y.$

Linki zewnętrzne

• Szablon:MathWorld