Pulsoksymetria

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pulsoksymetr

Pulsoksymetria – nieinwazyjna metoda przezskórnego oznaczania wysycenia krwi tlenem. Metoda opiera się na zasadzie spektrofotometrycznego pomiaru wysycenia (saturacji – SpO2) tlenem hemoglobiny, gdyż hemoglobina utlenowana wykazuje odmienne właściwości optyczne niż odtlenowana. Jednocześnie rejestrowana jest częstotliwość pracy serca (puls).

Do wykonywania pomiarów służą urządzenia zwane pulsoksymetrami.

Historia

Pierwsze urządzenie do pomiaru saturacji krwi wykorzystujące prześwietlanie tkanki małżowiny ucha zbudował Karl Matthes w 1935Szablon:OdnSzablon:Odn. W 1940 roku Glen Millikan wymyślił termin „oksymetr”, opisując słuchawkę do wykrywania hipoksji w lotach na dużych wysokościachSzablon:OdnSzablon:Odn.

Rozwój pulsoksymetrii nastąpił w 1972 roku dzięki bioinżynierowi Takuo Aoyagi z Nihon Kohden, który zauważył, że pulsujące zmiany w absorpcji światła prześwietlającego tkankę zależą wyłącznie od przepływającej krwi tętniczej. W 1975 roku chirurg Susumu Nakajima poinformował, że wraz ze współpracownikami testowali pierwsze urządzenie na pacjentachSzablon:Odn.

Postęp w elektronice w latach 80. XX wieku pozwolił na skonstruowanie niewielkich urządzeń, dających powtarzalne i obarczone małym błędem wyniki (w granicach 2%), dzięki czemu znalazły one szerokie zastosowanie kliniczneSzablon:Odn.

Oksymetria

Widma absorbancji hemoglobiny

Podstawą teoretyczną pulsoksymetrii jest prawo Lamberta-Beera zastosowane do cząstek hemoglobinySzablon:OdnSzablon:OdnSzablon:OdnSzablon:Odn. Jest to szczególny przypadek spektrofotometrii, w której światło monochromatyczne jest wykorzystywane do rozpoznawania składu cząsteczkowego substancjiSzablon:Odn. Długość fali powinna być tak dobrana, aby jego absorbancja była jak największaSzablon:Odn.

Analizując widma absorbancji hemoglobiny utlenowanej (HbO2) i odtlenowanej (Hb) można zaobserwować, że:

  1. absorbancja jest wysoka dla fal krótszych niż 600 nmSzablon:Odn
  2. wykresy widma przecinają się w jednym punkcie zwanym punktem izobestycznymSzablon:Odn, który odpowiada fali długości 805 nmSzablon:Odn
  3. dla długości fali 660 nm istnieje wtórny peak absorbancji dla deoksyhemoglobinySzablon:Odn, przy jednoczesnej mniejszej absorbancji hemoglobiny utlenowanejSzablon:Odn (przez co krew utlenowana wydaje się bardziej czerwona niż krew odtlenowana)Szablon:Odn
  4. dla długości fali 940 nm istnieje wtórny peak absorbancji dla oksyhemoglobinySzablon:Odn, przy jednoczesnej mniejszej absorbancji hemoglobiny odtlenowanejSzablon:Odn

Transmisja światła o długości 660 nm warunkuje obecność hemoglobiny utlenowanej, natomiast transmisja światła o długości 940 nm determinuje zawartość hemoglobiny odtlenowanejSzablon:Odn. Przyjmuje się, że karboksyhemoglobina (HbCO) i methemoglobina (HbMet) stanowi mniej niż 5%Szablon:Odn i ich udział jest pomijany w pomiarachSzablon:OdnSzablon:Odn. Podobnie pomija się obecność sulfhemoglobiny i hemoglobiny płodowejSzablon:Odn. Na podstawie pomiarów można wyznaczyć saturację według wzoru:

Saturacja=[HbO2][HbO2]+[Hb]×100%Szablon:OdnSzablon:Odn

Miernik

Pomiar przez paznokieć

Czujnik pulsoksymetru składa się z nadajnika światła monochromatycznego o dwóch długościach fali i fotodetektoraSzablon:OdnSzablon:Odn. Źródłem światła są najczęściej dwie diodySzablon:Odn, które świecą naprzemiennieSzablon:Odn ponieważ fotodetektor (fotodioda) nie odróżnia długości fal a jedynie ich natężenieSzablon:OdnSzablon:Odn. Fotodetektor wzmacnia wyłącznie światło o zmiennym natężeniuSzablon:Odn. Ustalony okres bez prześwietleń może być wykorzystany do korekcji pomiaru warunków oświetlenia otoczeniaSzablon:Odn.

Diody przełączane są z częstotliwością 700 HzSzablon:Odn. Uzyskany sygnał można podzielić na składowe stałą i zmiennąSzablon:Odn. Składowa zmienna, która stanowi od 1% do 5% wartości całkowitej sygnału, jest głównym wyznacznikiem dokładności pomiaruSzablon:Odn. Analizowana jest jedynie ta część sygnału, która występuje w fazie skurczowejSzablon:Odn. Dzięki temu mierzona jest saturacja krwi tętniczej a pomijana jest saturacja w naczyniach żylnych i włosowatychSzablon:Odn.

Podawany wynik jest wartością uśrednioną z 2–16 sekund pomiaruSzablon:Odn. Niektóre modele pulsoksymetrów dodatkowo prezentują na ekranie krzywą pletyzmograficzną, która dostarcza informację o stanie krążenia obwodowegoSzablon:Odn. Przy okazji mierzenia saturacji za pomocą pulsoksymetru odczytywana jest również częstość tętnaSzablon:OdnSzablon:OdnSzablon:Odn.

Wskazania do pulsoksymetrii

Zakres norm:

  • 95–99% u zdrowych dorosłych oraz 91-96% u noworodków[1]
  • wyższe wartości zdarzają się w przypadku tlenoterapii (zwykle > 98%Szablon:Odn)
  • Szablon:Fakt.

Źródła błędnych odczytów i ograniczenia

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Zobacz też

Szablon:Zastrzeżenia

Szablon:Kontrola autorytatywna