Peak envelope power

Peak Envelope Power (ang.) lub PEP – szczytowa wartość obwiedni mocy. PEP jest definiowana jako średnia moc pojedynczego cyklu fali wielkiej częstotliwości w szczycie modulacji w normalnych warunkach pracy.

W przypadku nadajników AM moc szczytową PEP można w prosty sposób opisać dla jednoprążkowego sygnału informacyjnego:

moc średnia za okres sygnału modulującego: $P_{sr}=\frac{{A_C}^2}{2R_O}(1+\frac{m^2}{2})=P_C(1+\frac{m^2}{2}),$

moc szczytowa PEP: $P_{PEP}=\frac{(A_{Cmax}{)}^2}{2R_O}=\frac{A_C{}^2(1+m{)}^2}{2R_O}=P_C(1+m{)}^2,$

gdzie:

$A_C$ – amplituda nośnej,

$R_O$ – rezystancja obciążenia nadajnika (rezystancją anteny),

$P_C$ – moc fali nośnej.

Przy pełnym wymodulowaniu $(m=1),$ w dodatnim szczycie modulacji, nadajnik oddaje moc czterokrotnie wyższą od mocy nośnej $(4P_C).$

Dla nadajnika AM maksymalna wartość mocy PEP wynosi: $P_{PE{P}_{max}}=4P_C,$ a maksymalna wartość mocy średniej: $P_{s{r}_{max}}=1,5P_C.$

Przykładowo dla nadajnika o mocy $(P_C)$=4 W wartości tych mocy wynoszą odpowiednio:

• $P_{PEPmax}$ = 16 W,
• $P_{srmax}$ = 6 W.

Ze względu jednak na ograniczenie maksymalnej głębokości modulacji $m$ do 80% można dopuścić stopień końcowy nadajnika umożliwiający dostarczanie mocy odpowiednio:

• szczytowej $P_{PEPmax}$ ≥ 13 W,
• średniej $P_{srmax}$ ≥ 5,3 W.

Bibliografia

• Szablon:Cytuj stronę

Linki zewnętrzne

• Power RF amplifiers technical reference material