Papirus 7
Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 7 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ε 11 (von Soden)[1] – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na IV-VI wieki. Zawiera fragment Ewangelii Łukasza[2].
Opis
Zachował się tylko fragment kodeksu z tekstem Łukasza 4,1-2. Niewykluczone, że jest to fragment patrystyczny. Tekstualna przynależność kodeksu nie jest możliwa do ustalenia ze względu na fragmentaryczność kodeksu. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategoriiSzablon:R.
Fragmentaryczność kodeksu uniemożliwia także oszacowanie wieku kodeksu, Aland datował rękopis na wieki IV-VI. Obecnie INTF datuje go naale wiek III lub IV wiek[3]. Philip Comfort nie zaliczył go do wczesnych rękopisów Nowego Testamentu, co oznacza, iż jego zdaniem rękopis powstał najwcześniej w IV wieku.
Caspar René Gregory badał rękopis w 1903 roku w Kijowie[4]. Aland opublikował tekst rękopisu w 1957 roku[5].
Rękopis przechowywany jest w Bibliotece Narodowej Ukrainy im. W.I. Wiernadskiego (Petrov 553) w KijowieSzablon:R.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj stronę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Kurt Aland, Neue neutestamentliche Papyri, NTS 3 (1957), s. 261–265.