Papirus 17
Szablon:Manuskrypt infobox Papirus 17 (według numeracji Gregory-Aland), α 1043 (von Soden)[1], oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na IV wiek. Zawiera fragmenty Listu do Hebrajczyków[2].
Opis
Zachował się jedynie fragment jednej karty kodeksu z tekstem Listu do Hebrajczyków 9,12-19. Oryginalna karta miała rozmiary 19 cm na 25 cm[3].
Stosuje punktację, zawiera błąd itacyzmu. Nomina sacra pisane są skrótamiSzablon:R.
Tekst
Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii IISzablon:R.
Historia
Rękopis nabyty został dla Lorda Crawforda[4]. Tekst opublikowali Grenfell i Hunt w 1911 roku[5]. Na liście papirusów znalezionych w Oxyrhynchus znajduje się na pozycji 1078. Caspar René Gregory umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 17[6].
Rękopis przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Cambridge (Add. 5893)[2][7].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri VIII (London 1911), pp. 11–13.
Linki zewnętrzne
- P.Oxy.LXIV 1078 from Papyrology at Oxford's "POxy: Oxyrhynchus Online"
- Szablon:Cytuj stronę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ 2,0 2,1 Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 101.
- ↑ Frederic G. Kenyon, Handbook to the Textual Criticism of the New Testament, London2, 1912, p. 44.
- ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri VIII, (London 1911), pp. 11-13.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj stronę