Okno czasowe – funkcja opisująca sposób pobierania próbek z sygnału . Zakładając, że obserwowany jest pewien sygnał u ( n ) w skończonym przedziale czasu, wtedy wynikiem tej obserwacji będzie sygnał:
g ( n ) = u ( n ) w ( n ) , − ∞ < n < ∞ ,
gdzie w ( n ) jest właśnie funkcją okna .
Od postaci funkcji okna zależą różnice pomiędzy widmem sygnału obserwowanego u ( n ) , a widmem wyniku obserwacji g ( n ) . Istnieje wiele zdefiniowanych funkcji okna, kilka przykładowych przedstawiono poniżej.
Okna o wysokiej i umiarkowanie wysokiej rozdzielczości
Okno prostokątne
Okno prostokątne; B = 1,00
w ( n ) = 1
Szablon:Clear
Okno Gaussa
Okno Gaussa; σ = 0,4; B = 1,45
w ( n ) = e − 1 2 ( n − ( N − 1 ) / 2 σ ( N − 1 ) / 2 ) 2
σ ⩽ 0 , 5
Szablon:Clear
Okno Hamminga
Okno Hamminga; α = 0,53836; β = 0,46164; B = 1,37
w ( n ) = α − β cos ( 2 π n N − 1 )
w ( n ) = 0 , 5 3 8 3 6 − 0 , 4 6 1 6 4 cos ( 2 π n N − 1 )
Szablon:Clear
Okno Hanna (Hanninga)
Okno Hanna (Hanninga); B = 1,50
w ( n ) = 0 , 5 ( 1 − cos ( 2 π n N − 1 ) )
Szablon:Clear
Okno Bartletta
Okno posiada zerowe wartości skrajnych elementów.
Okno Bartletta; L = N-1; B = 1,33
w ( n ) = 1 − | n − N − 1 2 L 2 |
L = N − 1
w ( n ) = 1 − | n − N − 1 2 N − 1 2 |
Szablon:Clear
Okno Trójkątne
Okno posiada niezerowe wartości skrajnych elementów.
Okno Trójkątne; L = N; B = 1,33
w ( n ) = 1 − | n − N − 1 2 L 2 |
L = N
w ( n ) = 1 − | n − N − 1 2 N 2 |
Szablon:Clear
Okno Bartletta-Hanna
Okno Bartletta-Hanna; B = 1,46
w ( n ) = a 0 − a 1 | n N − 1 − 1 2 | − a 2 cos ( 2 π n N − 1 )
a 0 = 0 , 6 2 ; a 1 = 0 , 4 8 ; a 2 = 0 , 3 8
Szablon:Clear
Okno Blackmana
Okno Blackmana; α = 0,16; B = 1,73
w ( n ) = a 0 − a 1 cos ( 2 π n N − 1 ) + a 2 cos ( 4 π n N − 1 )
a 0 = 1 − α 2 ; a 1 = 1 2 ; a 2 = α 2
α = 0 , 1 6
a 0 = 0 , 4 2 ; a 1 = 0 , 5 ; a 2 = 0 , 0 8
Szablon:Clear
Okno Kaisera
Okno Kaisera; α = 2; B = 1,7952
w ( n ) = I 0 ( π α 1 − ( 2 n N − 1 − 1 ) 2 ) I 0 ( π α )
Szablon:Clear
Okna o niskiej rozdzielczości (ale o dużej dynamice)
Okno Nuttalla
Okno Nuttalla; z ciągłą pierwszą pochodna; B = 2,02
w ( n ) = a 0 − a 1 cos ( 2 π n N − 1 ) + a 2 cos ( 4 π n N − 1 ) − a 3 cos ( 6 π n N − 1 )
a 0 = 0 , 3 5 5 7 6 8 ; a 1 = 0 , 4 8 7 3 9 6 ; a 2 = 0 , 1 4 4 2 3 2 ; a 3 = 0 , 0 1 2 6 0 4
Szablon:Clear
Okno Blackmana-Harrisa
Okno Blackmana-Harrisa; B = 2,0044
w ( n ) = a 0 − a 1 cos ( 2 π n N − 1 ) + a 2 cos ( 4 π n N − 1 ) − a 3 cos ( 6 π n N − 1 )
a 0 = 0 , 3 5 8 7 5 ; a 1 = 0 , 4 8 8 2 9 ; a 2 = 0 , 1 4 1 2 8 ; a 3 = 0 , 0 1 1 6 8
Szablon:Clear
Okno Blackmana-Nuttalla
Okno Blackmana-Nuttalla; B = 1,9761
w ( n ) = a 0 − a 1 cos ( 2 π n N − 1 ) + a 2 cos ( 4 π n N − 1 ) − a 3 cos ( 6 π n N − 1 )
a 0 = 0 , 3 6 3 5 8 1 9 ; a 1 = 0 , 4 8 9 1 7 7 5 ; a 2 = 0 , 1 3 6 5 9 9 5 ; a 3 = 0 , 0 1 0 6 4 1 1
Szablon:Clear
Okno Flat top
Ten rodzaj okna posiada najlepszą (w porównaniu z przedstawionymi wyżej funkcjami okna) dokładność odzwierciedlania amplitudy.
Okno Flat top; B = 3,7702
w ( n ) = a 0 − a 1 cos ( 2 π n N − 1 ) + a 2 cos ( 4 π n N − 1 ) − a 3 cos ( 6 π n N − 1 ) + a 4 cos ( 8 π n N − 1 )
a 0 = 1 ; a 1 = 1 , 9 3 ; a 2 = 1 , 2 9 ; a 3 = 0 , 3 8 8 ; a 4 = 0 , 0 2 8
Szablon:Clear