Nocek Natterera

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Zwierzę infobox Nocek Natterera[1] (Myotis nattereri) – gatunek ssaka z podrodziny nocków (Myotinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1817 roku niemiecki przyrodnik Heinrich Kuhl, nadając mu nazwę Vespertilio nattereri[2]. Holotyp pochodził z Hanau, z Hesji, w Niemczech[3].

Nocek Natterera należy do podrodzaju Myotis i grupy gatunkowej myotis[4]. M. nattereri i M. crypticus tworzą grupę siostrzaną[4]. Taksonomia zespołów gatunków nattereri jest obecnie bardzo zawiła; cztery gatunki kryptyczne są obecnie uznawane za odrębne taksony (M. nattereri, M. crypticus, M. escalerai i M. zenatius) na podstawie danych morfometrycznych i genetycznych[4]. Taksony hoveli i tschuliensis są traktowane jako podgatunki oczekujące na dalsze analizy, które mogą potwierdzić ich status gatunkowy[4]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[4]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

Podgatunek Oryginalna nazwa Autor i rok opisu Miejsce typowe
M. n. hoveli Myotis nattereri hoveli D.L. Harrison, 1964 Aqua Bella, niedaleko Jerozolimy, Izrael[5].
M. n. tschuliensis Myotis nattereri tschuliensis Kuzyakin, 1935 Czuli, góry Kopet-dag, Turkmenistan[6].

Etymologia

  • Myotis: Szablon:Gr. mus, μυός muos „mysz”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[7].
  • nattereri: dr Johann Natterer (1787–1843), austriacki zoolog, kolekcjoner, zamieszkały w Brazylii w latach 1817–1835[8].
  • hoveli: Haim Hovel, izraelski biolog[5].
  • tschuliensis: Czuli, góry Kopet-dag, Turkmenistan[6]

Zasięg występowania

Nocek Natterera występuje w Eurazji, zamieszkując w zależności od podgatunku[4]:

  • M. nattereri nattereri – północna, środkowa i wschodnia Europa do 60°N i zachodnia Turcja.
  • M. nattereri hoveli – południowo-środkowa Turcja, zachodnia Syria, Liban, Izrael i zachodnia Jordania.
  • M. nattereri tschuliensis – Półwysep Krymski na południe do Kaukazu.

Wyizolowane populacje z zachodniej Rosji, Krety, Cypru i Iraku, Iranu i Turkmenistanu nie są obecnie przypisane do żadnego z podgatunków[4].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 43–48 mm, długość ogona 38–47 mm, długość ucha 15,4–17,5 mm, długość tylnej stopy 7,1–9,3 mm, długość przedramienia 38,5–41,2 mm; rozpiętość skrzydeł 245–300 mm; masa ciała 7–10 g[9]. Gatunek średnich rozmiarów. Futerko na grzbiecie brązowe, zaś na brzuchu białe. Ucho jasne i długie, do połowy długości równomiernie wąskie, w górnej części zaokrąglone, wywinięte do wewnątrz. Skrzydła dosyć szerokie. Koziołek nożowaty, sięga ⅔ długości ucha. Błona skrzydła dochodzi do nasady palców stopy. Ostroga sięga do połowy odległości między piętą a ogonem. Brak płatka za ostrogą. Brzeg błony ogonowej między końcem ostrogi a ogonem jest zgrubiały oraz porośnięty dwoma rzędami sztywnych, haczykowato zagiętych włosów. Wzór zębowy: I 23 C 11 P 33 M 33 = 38[9]. Kariotyp wynosi 2n = 44 i FNa = 52 (Niemcy)[9].

Środowisko i tryb życia

Jego letnimi kryjówkami są dziuple oraz skrzynki lęgowe dla ptaków i nietoperzy, chociaż kilkakrotnie obserwowano je w szczelinach budynków. Samice tworzą kolonie rozrodcze liczące zwykle poniżej 40 osobników. Poluje latając w pobliżu koron drzew lub krzewów. Ofiary chwyta w locie lub zbiera z powierzchni roślin, dlatego obok owadów latających nocą chwyta także pająki i inne nielotne bezkręgowce, jak również śpiące na liściach owady dzienne, zwłaszcza duże muchówki. Zimuje w wilgotnych, umiarkowanie ciepłych podziemiach - jaskiniach, fortyfikacjach, starych kopalniach, piwnicach i studniach. Maksymalna długość życia nocka Natterera wynosi 23 lata i 5 miesięcy.

Ochrona i zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (Szablon:Ang. „najmniejszej troski”)[10].

W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie[11].

Zbyt częste opryskiwanie sadów środkami zwalczającymi szkodniki coraz bardziej pozbawia je pokarmu. Zjadając owady, które miały kontakt z trucizną, nocki same ulegają zatruciu[12].

Zobacz też

Uwagi

Szablon:Uwagi

Przypisy

  1. ↑ Nazwy zwyczajowe za: Szablon:Cytuj książkę
  2. ↑ Szablon:Cytuj pismo
  3. ↑ Szablon:Cytuj stronę
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Szablon:Cytuj książkę
  5. ↑ 5,0 5,1 Szablon:Cytuj pismo
  6. ↑ 6,0 6,1 Szablon:Cytuj książkę
  7. ↑ Szablon:Cytuj pismo
  8. ↑ Szablon:Cytuj książkę
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Szablon:Cytuj książkę
  10. ↑ Szablon:IUCN
  11. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Szablon:Dziennik Ustaw).
  12. ↑ Szablon:Cytuj

Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „sdw”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „koch”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „kaz”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

Bibliografia

Szablon:Kontrola autorytatywna

Źródło: „https://pl.wiki.beta.math.wmflabs.org/w/index.php?title=Nocek_Natterera&oldid=2939”