Model Altmana (Z-score)

Model Altmana (Z-score) – wskaźnik opracowany w 1968 roku przez Edwarda I. Altmana, profesora finansów na New York University, służący do oceny prawdopodobieństwa bankructwa przedsiębiorstwa. Model opiera się na analizie pięciu wskaźników finansowych, które są łączone w liniową funkcję z przypisanymi wagami. Wyższa wartość Z-score wskazuje na mniejsze ryzyko upadłości firmy.

Altman opracował swoją formułę na podstawie analizy dyskryminacyjnej danych 66 przedsiębiorstw, z których połowa znajdowała się w stabilnej sytuacji finansowej, a połowa była zagrożona bankructwem. Pierwotna wersja modelu została stworzona dla firm przemysłowych, jednak z czasem dostosowano go także do przedsiębiorstw spoza sektora produkcyjnego oraz spółek działających na rynkach wschodzących.

Postać funkcji modelu przybiera poniższą postać:

$Z=1,2X_2+1,4X_2+3,3X_3+0,6X_4+0,999X_5$

Gdzie:

$X_1=$ Kapitał obrotowy / Aktywa;

$X_2=$ Zysk zatrzymany / Aktywa;

$X_3=$ EBIT / Aktywa;

$X_4=$ Wartość rynkowa kapitału własnego / Wartość księgowa zobowiązań;

$X_5=$ Przychody ze sprzedaży / Aktywa;

Wartość Z-score pozwala na ocenę prawdopodobieństwa bankructwa:

Z > 2,99; niskie ryzyko upadłości

1,81 < Z < 2,99; strefa pośrednia

Z < 1,81; wysokie ryzyko upadłości

Zobacz też

• Analiza dyskryminacyjna
• Modele oceny zagrożenia upadłością

Bibliografia

• Altman, Edward I. (September 1968). "Financial Ratios, Discriminant Analysis and the Prediction of Corporate Bankruptcy". Journal of Finance. 23 (4): 189–209.https://doi.org/10.1111/j.1540-6261.1968.tb00843.x
• Mączyńska E., Zawadzki M. (2006), Dyskryminacje modele predykcji bankructwa przedsiębiorstw, Ekonomista, nr 6