Metoda trzech równań

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Metoda trzech równań – metoda obliczeniowo-doświadczalna służąca do wyznaczenia ilości składników betonu. Opiera się na założeniu, że beton jest materiałem trójskładnikowym, składającym się z cementu, kruszywa i wody. Można ją stosować tylko w przypadku, gdy kruszywo traktuje się jako całość, nie rozdzielając w obliczeniach na drobne i grube. Polega na obliczeniu trzech niewiadomych, tj. ilości cementu, wody i kruszywa dzięki wykorzystaniu trzech podstawowych równań: wytrzymałości, szczelności i wodożądności (konsystencji). Uzyskane wyniki wymagają weryfikacji laboratoryjnej[1].

Warunek wytrzymałości

Wytrzymałość na ściskanie betonu można określić ze wzorów Fereta lub Bolomeya przy założeniu, że zawartość powietrza w mieszance jest równa 0%. Wartości współczynników pobiera się z literatury lub wyznacza doświadczalnie.

fcm=A(CW+p+a) [MPa],

gdzie:

fcm – średnia wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach [];
A – współczynnik zależny od rodzaju i klasy kruszywa oraz cementu []
WC – współczynnik wodno-cementowy, stosunek efektywnej masy wody do zawartości masy cementu w mieszance betonowej [];
p – zawartość powietrza w mieszance [%];
a – stała równa –0,5 dla CW2,5 lub 0,5 dla CW>2,5 [MPa][2].

Warunek szczelności

Cρc+Kρk+W=1000,

gdzie:

W – ilość wody w mieszance [dm3];
C – ilość cementu w mieszance [kg];
K – ilość kruszywa w mieszance [kg];
ρc – gęstość cementu [kgdm3];
ρk – gęstość kruszywa [kgdm3][1].

Warunek wodożądności

Inaczej równanie na ilość wody

W=Cwc+Kwk [dm3],

gdzie:

W – ilość wody w mieszance [dm3];
C – ilość cementu w mieszance [kg];
K – ilość kruszywa w mieszance [kg];
wc – wodożądność cementu [dm3kg];
wk – wodożądność kruszywa [dm3kg][1].

Przypisy

Szablon:Przypisy