Magnetyczna liczba Reynoldsa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Liczba Reynoldsa magnetyczna – w dynamice plazmy stosunek natężenia pola magnetycznego wzbudzonego w płynącej plazmie 𝐇i do natężenia zewnętrznego pola magnetycznego 𝐇z.

Rem=𝐇i𝐇z.

Jest to parametr bezwymiarowy określający zachowanie plazmy w przybliżeniu magnetohydrodynamicznym.

Liczba Reynoldsa magnetyczna może służyć jako kryterium wmrożenia pola magnetycznego. W przypadku dużych LRM pole magnetyczne jest wmrożone, w przypadku małych – swobodnie przenika do plazmy.

Liczbę Reynoldsa magnetyczną określa wzór:

Rem=4πσ0Lvc2,

gdzie:

σ0przewodność zależna tylko od właściwości plazmy,
L – charakterystyczny wymiar liniowy plazmy,
v – prędkość ruchu ośrodka,
cprędkość światła.

Prawdziwa jest też zależność:

Rem=SA,

gdzie:

Sliczba Stewarta,
Aliczba Alfvéna.

Liczba ta nazwę swoją wzięła od Osborne’a Reynoldsa – irlandzkiego inżyniera.

Związkiem wyjściowym do wyprowadzenia liczby Reynoldsa magnetycznej jest jedno z podstawowych równań magnetycznej dynamiki gazów. Równanie dyfuzji pola magnetycznego opisujące odstępstwa od prawa wmrożenia

𝐇t=rot(𝐮×𝐇)c24πσ0Δ𝐇,

gdzie:

𝐮 – prędkość ruchu ośrodka,
𝐇 – natężenia pola magnetycznego.

Następnie, sposobem przyjętym w teorii podobieństwa, analizę równania różniczkowego przeprowadza się poprzez ocenę rzędu wielkości stosunku różnych wyrazów (otrzymane wielkości bezwymiarowe nazywane są liczbami podobieństwa). Zatem pierwszy wyraz prawej strony równania opisuje pole wmrożone i ma rząd wielkości

wmroz˙enie=rot(𝐮×𝐇)vHL.

Drugi wyraz opisuje dyfuzję pola magnetycznego i ma rząd wielkości

dyfuzja=c24πσ0Δ𝐇c2H4πσ0L2.

Stosunek tych wyrazów to szukany parametr

wmroz˙eniedyfuzja=4πσ0Lvc2=Rem.

Bibliografia

  • A.W. Czernietski, Wstęp do fizyki plazmy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
  • D.A. Frank-Kamieniecki, Wykłady z fizyki plazmy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1968.

Szablon:Kontrola autorytatywna