Kostka (teoria grafów)

Kostka, k-kostka[1] – w teorii grafów, graf, którego wierzchołki odpowiadają ciągom binarnym długości i którego krawędzie łączą ciągi różniące się dokładnie jednym wyrazem. Oznaczany symbolem [1].
Graf jest regularny stopnia ma wierzchołków i krawędzi[1].
W niektórych superkomputerach topologia połączeń między procesorami przyjmuje postać -kostki[2].
Własności
Każda kostka jest grafem dwudzielnym, czyli takim, którego liczba chromatyczna to 2. Poprawne kolorowanie kostki dwoma kolorami można otrzymać, kolorując wierzchołki, których ciągi zawierają parzystą liczbę jedynek, jednym kolorem, a pozostałe wierzchołki drugim kolorem[3].
Graf jest k-spójny wierzchołkowo. Oznacza to, że aby przestał być spójny, trzeba z niego usunąć co najmniej wierzchołków. Podobnie jest -spójny krawędziowo, czyli po usunięciu dowolnego podzbioru co najwyżej krawędzi pozostanie spójny[3].
K-kostka jest grafem hamiltonowskim dla [3]. Cyklowi Hamiltona w odpowiada kod Graya dla -bitowych ciągów binarnych[4].
K-kostka ma dokładnie Szablon:Wzór drzew rozpinających[3].
Planarność i liczba przecięć
K-kostki są planarne jedynie dla Dla graf jest genusu Szablon:Wzór Liczba przecięć grafu rozumiana jako najmniejsza możliwa liczba par krawędzi, które muszą się przeciąć, gdy narysujemy ten graf na płaszczyźnie, jest równa 8. O liczbie przecięć wiadomo, że jest nie większa niż 56[3].
W 1973 roku Paul Erdős i Richard Guy postawili hipotezę, że[5][6] Szablon:Wzór
Hipoteza ta jest jednak fałszywa, ponieważ znaleziono płaskie rysunki o mniej niż 1760 przecięciach[6].
W 1991 roku Tom Madej wykazał następujące górne ograniczenie liczby przecięć grafu [6][7]: Szablon:Wzór Z kolei w 1993 roku liczbę tę ograniczono z dołu[6][8]: Szablon:Wzór