Ekspander

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Inne znaczenia Ekspander – graf o niewielkiej liczbie krawędzi, w którym każdy podzbiór wierzchołków ma dużo sąsiadów. Istnieje kilka nierównoważnych formalizacji tej własności, definiujących różne klasy ekspanderów. Ekspandery pozwoliły na uzyskanie kilku istotnych wyników z różnych dziedzin informatyki: dowodów w teorii złożoności, projektowaniu sieci sortujących, kodów korekcji błędów, ekstraktorów losowości i odpornych na błędy schematów komunikacji w sieciach komputerowych.

Definicje

W zależności od kontekstu, używa się różnych sposobów mierzenia ekspansji grafu.

Ekspansja wierzchołkowa

α – ekspansja wierzchołkowa grafu to współczynnik

gα(G)=min1|S|αn|Γ(S)||S|,

gdzie Γ(S) oznacza zbiór wszystkich sąsiadów zbioru S (wierzchołków połączonych z tym zbiorem krawędzią). W niektórych zastosowaniach używa się pojęcia ekspansji jednokrawędziowej, gdzie bierze się pod uwagę tylko sąsiadów połączonych dokładnie jedną krawędzią z S.

Ekspansja krawędziowa

Współczynnik ekspansji krawędziowej grafu G definiuje się jako:

hα(G)=min1|S|αn|(S)||S|,

gdzie (S) oznacza zbiór krawędzi które łączą wierzchołek z S z wierzchołkiem spoza S.

Ekspansja spektralna

Przedstawiając graf jako macierz sąsiedztwa, można zdefiniować ekspansję w terminach wartości własnych tej macierzy. Macierz ta jest z definicji symetryczna, posiada zatem n rzeczywistych wartości własnych λ0λ1λn1. W przypadku grafu regularnego λ0 jest równa stopniowi grafu d. Różnica dλ1 nazywana jest przerwą spektralną.

Zależności pomiędzy definicjami

Powyższe zależności są ze sobą powiązane. Oczywista jest zależność: hα(G)gα(G).

Zależności pomiędzy ekspansją spektralną a pozostałymi zależnościami wyglądają następująco (dla grafu regularnego G)

12(dλ1)h1/2(G)2d(dλ1),
gα(G)1(1α)(λ1d)2+α.

Przykłady ekspanderów

Losowo wygenerowany graf (przez łączenie krawędziami losowych wierzchołków) z dużym prawdopodobieństwem będzie miał wysokie współczynniki ekspansji.

Znane są również deterministyczne konstrukcje ekspanderów o dobrych własnościach. Przykładem jest rodzina grafów Ramanujan, o maksymalnej możliwej przerwie spektralnej. Kombinatoryczne konstrukcje takie jak zig-zag product, pozwalają uzyskiwać w prosty sposób grafy o dużej ekspansji wierzchołkowej.