Dysocjacja termiczna

Uwodniony (niebieski) i bezwodny (biały) siarczan miedzi(II).

Dysocjacja termiczna, termoliza (gr. thérmē – „ciepło, gorąco”, lýsis – „rozpuszczenie, rozluźnienie”) – rozpad cząsteczek związków chemicznych na mniejsze cząsteczki lub atomy pod wpływem temperatury. Im słabsze jest wiązanie chemiczne w cząsteczce, tym niższa jest temperatura, w której dysocjacja termiczna zachodzi. Przykładem termolizy z życia codziennego jest karmelizacja sacharozy (cukru spożywczego) w temp. 160 °C:

${\mathrm{C}}_{\mathrm{1}\mathrm{2}}{\mathrm{H}}_{\mathrm{2}\mathrm{2}}{\mathrm{O}}_{\mathrm{1}\mathrm{1}}\stackrel{\mathrm{\Delta }}{⟶}\mathrm{1}\mathrm{2}\mathrm{C}\mathrm{+}\mathrm{1}\mathrm{1}{\mathrm{H}}_{\mathrm{2}}\mathrm{O}\mathrm{.}$

Wiele soli nieorganicznych ulega odwodnieniu (np. pięciowodny niebieski siarczan miedzi(II) po ogrzaniu do temperatury 197 °C przechodzi w biały, bezwodny związek).

Zobacz też

• dysocjacja elektrolityczna
• jonizacja