Ameryk
Szablon:Pierwiastek infobox Ameryk (Am, łac. americium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców. Otrzymał go Glenn Seaborg ze współpracownikami[uwaga 1] w 1944 roku, bombardując uran-238 przyspieszonymi cząstkami α: Powstały pluton-241 ulega spontanicznemu rozpadowi promieniotwórczemu β−, w wyniku którego powstaje ameryk-241[1]. Został nazwany na cześć Ameryki. Jest miękkim, srebrzystobiałym metalem[2]. Wszystkie jego izotopy są promieniotwórcze.
Pierwsza informacja o wytworzeniu ameryku została publicznie ujawniona przez Seaborga w dziecięcym quizie radiowym Quiz Kids stacji NBC w 1945, w odpowiedzi na pytanie jednego z uczestników, czy Seaborg odkrył jakieś inne nowe pierwiastki poza plutonem i neptunem. Oficjalnie odkrycie zakomunikowano 5 dni później[3]. Cena 1 grama Szablon:Chem2 wynosi ok. 1500 USD (cena ustalona w 1962 r., od tego czasu pozostała na zbliżonym poziomie – stan na 2018 r.)[4]. Szablon:Galeria
Właściwości chemiczne
Jest odpowiednikiem europu w szeregu lantanowców. Własnościami przypomina uran, neptun i pluton[2]. Roztwarza się w kwasie solnym, ale nie roztwarza się w amoniaku.
W związkach występuje na stopniach utlenienia od III (najtrwalszy) do VI. Współstrąca się z solami lantanu. Adsorbuje na pentatlenku tantalu. Pod działaniem silnych utleniaczy powstają łatwo redukowalne jony amerycylowe AmO2+ i AmO22+[2].
Właściwości fizyczne
Jest metalem niemagnetycznym i wykazuje nadprzewodnictwo[5].
242Am ma największy ze wszystkich aktynowców przekrój na wychwyt neutronów, ok. 8000 ±1000 barnów[2].
Ameryk-241 jest materiałem rozszczepialnym. Jego promień krytyczny wynosi 11,5 cm, a masa krytyczna 83 kg[6].
Otrzymywanie
W śladowych ilościach niektóre izotopy mogły występować wraz z rudami uranowymi, np. w naturalnym reaktorze w Oklo w Gabonie[3]. Na większą skalę (kilku gramów rocznie)[3] jest produkowany w reaktorach jądrowych podczas bombardowania uranu (plutonu) neutronami i przejść beta, np.:
Otrzymane izotopy ameryku mają liczby masowe z zakresu od 237 do 246 (plus izomer jądrowy 242m). Powstaje również podczas detonacji bomb jądrowych i termojądrowych[3].
Wolny metal można otrzymać przez redukcję fluorku AmF3 mieszaniną wodoru i fluorowodoru lub parami baru w wysokich temperaturach (Szablon:C)[2].
Wykorzystanie
Do najważniejszych izotopów należą 241Am i 243Am. Izotop 241Am wykorzystywany jest w precyzyjnych urządzeniach pomiarowych (np. przemysłowych licznikach przepływu, lotniczych wskaźnikach paliwa, miernikach grubości)[7][8] i czujnikach dymu (w ilości ok. 0,0002 grama i o aktywności ok. 33 kBq)[8]. Jest także wygodnym źródłem promieniowania γ o energii 59,5 keV.
Bezpieczeństwo
Dopuszczalna aktywność izotopu 241Am w organizmie człowieka wynosi 18 kBq, a narządami krytycznymi są nerki i kości[9].
Uwagi
Przypisy
Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „CRC”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
Szablon:Pierwiastki chemiczne
Szablon:Kontrola autorytatywna
Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>