Wikiprojekt:SKFiz/brudnopis/Seria Balmera

Z testwiki
Wersja z dnia 23:20, 27 sty 2018 autorstwa imported>Paweł Ziemian BOT (Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Seria Balmera - seria linii widmowych obserwująca się dla atomu wodoru.

Otrzymała swoja nazwę od imienia szwajcarskiego fizyka Johanna Balmera, opisawszego w 1885 r. tę serię formułą (patrz niżej Wzór Balmera).

Powstanie serii Balmera

Seria była wykryta w widmie słonecznym. [1]. Ze względu na rozpowszechnienie wodoru we Wszechświecie, seria Balmera obserwuje się w widmach większości obiektów kosmicznych.

Seria Balmera powstaje w wyniku przejść elektronów ze wzbudzonych poziomów energetycznych o głównej liczbie kwantowej n>2 na poziom drugi n=2 w widmie emisyjnym i z drugiego poziom na wyższe w widmie absorpcyjnym.

Przejście z trzeciego poziomu energetycznego na drugi oznacza się grecką literą α, z czwartego na drugi - β itd. Dla oznaczenia serii Balmera wykorzystuje się literę H. A więc, pełne oznaczenie linii spektralne, pojawiającej się przy przejściu elektronu z trzeciego poziomu energetycznego na drugi - Hα.

Widzialne linie spektralne serii Balmera. Hα - czerwona linia z prawej strony o długości fali 656.3 nm. Linia po lewej stronie — Hε, odpowiada promieniowaniu w nadfiolecie o długości fali 397.0 nm.

Wzór Balmera

Do opisu długości fal λ czterech widzialnych linii widma wodoru J. Balmer zaoferował wzór

λ=bn2n222,

gdzie n = 3, 4, 5, 6; b = 3645,6 Å.

Obecnie dla serii Balmera korzystają ze szczególnego przypadku wzoru Rydberga:

1λ=R(1221n2),, gdzie
  • λ - długość fali
  • R=1,09677107 m1 - stała Rydberga
  • n>2 - główna liczba kwantowa poziomu początkowego

Pierwsze 4 linie serii znajdują się w zakresie światła widzialnego, reszta - w nadfiolecie.

Oznaczenie Hα Hβ Hγ Hδ Hϵ Hζ Hη Granica serii
n 3 4 5 6 7 8 9
Długość fali, nm 656,3 486,1 434,1 410,2 397,0 388,9 383,5 364,6

Granica serii odpowiada wychwytu protonem swobodnego elektronu z zerową energią początkową na drugi poziom energetyczny.

Przypisy

Szablon:Przypisy

  1. Patrz artykuł Linie Fraunhofera