Funkcje szybko malejące

Z testwiki
Wersja z dnia 20:41, 5 gru 2019 autorstwa imported>Beno (WP:SK+Bn)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Funkcję φ:n (lub φ:n) nazywamy funkcją szybko malejącą w nieskończoności, jeśli spełnia dwa warunki[1]:

  1. φC(n),
  2. Dla dowolnych wielowskaźników α,β funkcja xαβφ(x) jest ograniczona na n.

Drugi warunek można zastąpić warunkiem następującym:

  • Dla dowolnego p=0,1,2, i dowolnego wielowskaźnika β funkcja (1+|x|2)pβφ(x) jest ograniczona na n.

Funkcje szybko malejące w nieskończoności tworzą przestrzeń wektorową, którą oznaczamy 𝒮(n). Jeśli są to funkcje o wartościach rzeczywistych, to jest to przestrzeń nad ciałem liczb rzeczywistych , a jeśli są to funkcje o wartościach zespolonych, to jest to przestrzeń wektorowa nad ciałem liczb zespolonych .

W przestrzeni tej topologia jest określona przez zbieżność ciągu:

Ciąg {φn}𝒮(n) jest zbieżny do zera, gdy:

  • Dla dowolnych wielowskaźników α,β ciąg {xαβφn} jest jednostajnie zbieżny do zera na n.

Warunek ten można zastąpić warunkiem następującym:

  • Dla dowolnego p=0,1,2, i dowolnego wielowskaźnika β ciąg {(1+|x|2)pβφn} jest jednostajnie zbieżny do zera na n.

Własności

  • 𝒮(n)L1(n).
  • Różniczkowanie jest odwzorowaniem ciągłym 𝒮(n)𝒮(n).
  • Jeżeli 1q, to 𝒮(n)Lq(n).
  • Transformacja Fouriera jest izomorfizmem 𝒮(n) na siebie.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia