Zwichrzenie

Zwichrzenie (zwichrowanie, wichrowatość, spaczenie) – utrata stateczności związana z wyboczeniem strefy ściskanej w belce zginanej. Strefa taka (np. pas górny w dwuteowniku swobodnie podpartym, poddanym obciążeniu skierowanym pionowo w dół) ulega wyboczeniu „w bok”, czemu towarzyszy skręcanie belki^[1].

Zwichrzenie w ogólności to pewien szczególny rodzaj zniekształcenia płaszczyzny (pionowej) $O x z .$ Polega ono na tym, że proste do siebie równoległe przed zniekształceniem, o równaniach $x = c o n s t, y = 0,$ przekształcają się w proste nie równoległe określone równaniami $x = c o n s t, y = α (x) z, α (x) \neq 0, α$ – stopień zwichrzenia. Zwichrzenie występuje jako rodzaj utraty stateczności w płaszczyźnie poziomej $O x y,$ belek wiotkich w tej płaszczyźnie, o osi wzdłużnej $O x$ i obciążonych w płaszczyźnie pionowej $O x z$ odpowiadającej ich większej sztywności giętnej.

Zobacz też

wyboczenie

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

↑ J. Naleszkiewicz, Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN, Warszawa 1958, s. 226.

[1] J. Naleszkiewicz, Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN, Warszawa 1958, s. 226.

[1]

Zwichrzenie

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Menu nawigacyjne

Szukaj