Hiperjądro

Hiperjądro – typ jądra atomowego, w którym co najmniej jeden nukleon został zastąpiony hiperonem. Typowy czas życia takiego jądra jest mniejszy niż 10⁻¹⁰ sekundy. Najczęstszym przypadkiem hiperjąder są jądra z hiperonem Λ i z Σ${}^{-}.$

Hiperjądra po raz pierwszy w 1952 roku zaobserwowali profesorowie Marian Danysz i Jerzy Pniewski z Instytutu Fizyki Doświadczalnej Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Dzięki temu, że hiperony posiadają inne liczby kwantowe niż „zwykła materia” (niezerową dziwność), właściwości hiperjąder są inne niż zwykłych jąder o tej samej liczbie barionowej; na przykład stan podstawowy jądra $\underset{5}{\overset{}{\mathrm{\Lambda }}}\text{He}$ przypomina bardziej stan ⁴He niż wysoce niestabilnego ⁵He i ulega rozpadowi tylko ze względu na nietrwałość hiperonu lambda.

Atom, w którym rolę jądra pełni hiperjądro, jest nazywany hiperatomem. (Hiperatom to również atom egzotyczny, w którym jeden z elektronów jest zastąpiony hiperonem.)

Rozważa się też hiperjądra zawierające kwark powabny i kwark denny.

Linki zewnętrzne

• Szablon:Pismo Delta
• historia odkrycia hiperjąder