Lemat Hoeffdinga

Z testwiki
Wersja z dnia 01:32, 21 lut 2021 autorstwa imported>Tarnoob (Bibliografia: kat.)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Lemat Hoeffdinga – w rachunku prawdopodobieństwa, twierdzenie podające górne ograniczenie funkcji generującej momenty ograniczonej zmiennej losowej o zerowej średniej. Dowód lematu Hoeffdinga wykorzystuje wzór Taylora oraz nierówność Jensena.

Twierdzenie

Niech X będzie rzeczywistą zmienną losową przyjmującą wartości w przedziale [a,b] prawie na pewno. Jeżeli 𝖤X=0, to dla wszystkich λ zachodzi nierówność

𝖤[eλX]exp(λ2(ba)28)Szablon:Odn.

Dowód

Założenie, że X ma zerową wartość oczekiwaną implikuje, że liczba a jest niedodatnia, a liczba b nieujemna. W szczególności, jeżeli jedna z tych liczb jest 0, to X przyjmuje stale wartość 0 prawie na pewno,

𝖯(X=0)=1,

a w tym wypadku dowodzona nierówność jest prawdziwa. Bez straty ogólności można więc założyć, że liczba a jest ujemna, a b jest dodatnia.

Funkcja sesx jest wypukła, tj.

esxbxbaesa+xabaesb(x[a,b]).

Obliczając wartość oczekiwaną obu stron powyższej nierówności, otrzymujemy

𝖤[esX]b𝖤(X)baesa+𝖤(X)abaesb=bbaesa+abaesb𝖤(X)=0=(aba)esa(ba+esbsa)=(aba)esa(ba+aa+es(ba))=(aba)esa(baa1+es(ba))=(1θ+θes(ba))esθ(ba)θ=aba>0

Niech u=s(ba). Definiujemy funkcję φ: wzorem

φ(u)=θu+log(1θ+θeu)(u).

Definicja ta jest poprawna. Istotnie,

1θ+θeu=θ(1θ1+eu)=θ(ba+eu)>0θ>0,ba<0

W konsekwencji,

𝖤[esX]eφ(u).

Ze wzoru Taylora, dla każdej liczby rzeczywistej u istnieje taka liczba v w przedziale [0,u], że

φ(u)=φ(0)+uφ(0)+12u2φ(v).

Wynika stąd, że

φ(0)=0φ(0)=θ+θeu1θ+θeu|u=0=0φ(v)=θev(1θ+θev)θ2e2v(1θ+θev)2=θev1θ+θev(1θev1θ+θev)=t(1t)t=θev1θ+θev14t>0

Oznacza to, że

φ(u)0+u0+12u214=18u2=18s2(ba)2.

Ostatecznie

𝖤[esX]exp(18s2(ba)2).

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia