Metoda iteracji

Z testwiki
Wersja z dnia 23:17, 28 kwi 2020 autorstwa imported>Beno (WP:SK+Bn)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Metoda iteracji prostej – metoda obliczania miejsca zerowego x* funkcji f(x) ciągłej w przedziale izolacji [a,b], czyli pierwiastka równania f(x)=0. Równanie to można zapisać inaczej

x=φ(x), gdzie φ(x)=x+αf(x).

Metoda polega na tworzeniu ciągu liczbowego C=x0,x1,xn zgodnie z regułą iteracyjną (rekurencyjną)

xn+1=φ(xn) dla n=0,1,2,

Zbieżność procesu iteracyjnego do granicy x*[a,b] zależy od właściwego wyboru wartości parametru α oraz spełnienia warunków

x0[a,b],f(a)f(b)<0 oraz |φ'(x)|<1 dla x[a,b].

Opisany proces iteracyjny może być uogólniony na przypadek układu równań o postaci

fi(x)=0,i=1,2,n,x=(x1,x2,xn).

Równania te można zapisać inaczej

xi=φi(x), gdzie φi(x)=xi+αifi(x),i=1,2,n.

Rekurencyjna formuła iteracyjna przybiera postać

x(m+1)=φ(x(m)),m=0,1,2,

Zbieżność procesu iteracyjnego zależy od właściwego wyboru wartości parametrów αi i spełnienia następujących warunków

x(0)Un,|φi(x)xi|<1,i=0,1,2,,n,xUn,

gdzie przez UnRn oznaczono dostatecznie mały obszar izolacji rozwiązania x* będącego granicą ciągu x(0),x(1),x(2), Określenie tego obszaru nie jest łatwe, ale konieczne dla zapewnienia zbieżności iteracji do poszukiwanego rozwiązania. Wymaga to dostatecznie szczegółowej analizy wstępnej.

Bibliografia